KRANTENARTIKELEN - 2007

[blondegod]

AD, zondag 14 oktober 2007
zoals je dammers verwacht

Ha ha ha , [img]images/smilies/icon_biggrin.gif[/img]

Daar kan ik dan weer niet om lachen [img]images/smilies/icon_wink.gif[/img]

[Gerrit Wassink]

Eddy Hoebink bracht topspeler Rienk van Marle in moeilijkheden. "Een prachtduel met lang een bord vol schijven", aldus Vos. "Na veertien zetten hadden ze beiden al een uur tijd gebruikt." Hoebink verzuimde bij de afwerking tot twee keer toe de winst.

Hier na te spelen.

<br>
Heeft misschien iemand de mogelijke lokzet opgemerkt die in deze stand (in de partij Hoebink-van Marle) kan via 27-22?! 13-18 en 21-27 faalt dan fraai op een dam naar 1 of 3.
Als ik me goed herinner is deze ooit gepubliceerd door Mogiljanski?
Groeten,
Gerrit

[Edwin Twiest]

Eddy Hoebink bracht topspeler Rienk van Marle in moeilijkheden. "Een prachtduel met lang een bord vol schijven", aldus Vos. "Na veertien zetten hadden ze beiden al een uur tijd gebruikt." Hoebink verzuimde bij de afwerking tot twee keer toe de winst.

Hier na te spelen.

<br>
Heeft misschien iemand de mogelijke lokzet opgemerkt die in deze stand (in de partij Hoebink-van Marle) kan via 27-22?! 13-18 en 21-27 faalt dan fraai op een dam naar 1 of 3.
Als ik me goed herinner is deze ooit gepubliceerd door Mogiljanski?
Groeten,
Gerrit

Volgens mij heeft Mitsjanski dit ooit in Brunssum eens laten zien aan me (1988 of 1989), maar zou me niets verbazen als Mogiljanski dit idee al eens had gepubliceerd.. enige nadeel is dat na 27-22x22 zwart heel erg goed 24-29x29 kan doen en als ik me niet vergis is de stand dan nog (net) houdbaar voor wit, maar ik ken alle varianten niet meer zo goed...

[ildjarn]

47-41 in deze stand lijkt me in ieder geval te verliezen door 23-29, 18x29. En na 4-9 wint 28-22, 33x22.

[Hanco Elenbaas]

PZC, 23 oktober 2007
http://www.pzc.nl/sport/zeeland/article2052704.ece

Simultaan met wereldkampioen Schwarzman

Dinsdag 23 oktober 2007 - GOES - Wereldkampioen sneldammen Alexander Schwarzman neemt het morgen in Goes op tegen vijftien Zeeuwse dammers. De simultaan wordt georganiseerd door stichting Damevenementen Zeeland.


In augustus van dit jaar nam Schwarzman deel aan het Hiltextoernooi in Goes. De simultaan is volgens Aart Walraven van stichting Damevenementen Zeeland een vervolg op dat toernooi. ,,Het zou eigenlijk een onderdeel van het Hiltextoernooi zijn. Maar in dezelfde week speelde Alexei Tjizjov een simultaan, vandaar dat we besloten hebben om het evenement naar oktober te verplaatsen."

Op dit moment zijn er vijftien Zeeuwen die zich aangemeld hebben om te dammen tegen de Rus. De eerste steen zal om 19.15 uur gezet worden in de kantine van het bedrijf Wildkamp in Goes.

[Arjen de Mooij]

AD, zondag 14 oktober 2007




Hoe dammers eruit zien? De tegenstanders uit Rijnsburg zijn zoals je dammers verwacht. Puistige, bebrilde bleekneuzen met witte sportsokken, echte nerds.

Ha ha ha , [img]images/smilies/icon_biggrin.gif[/img]

Tsja, apart. De grootste acneaanvallen zijn de meesten uit ons team toch wel ongroeid, er dragen er welgeteld twee een bril, en bijna allemaal hebben ze toch wel een vriendin of moeder die ze heeft duidelijk gemaakt dat witte sokken echt niet meer kunnen. Het mooiste was nog dat ik juist net de vrijdag ervoor goudgebruind uit Turkije was teruggekeerd. Kortom ik voel me niet echt aangesproken [img]images/smilies/icon_wink.gif[/img] . Laten we het journalistieke vrijheid noemen, als er geen verhaal is moet je maar wat verzinnen, toch?

[Hanco Elenbaas]

PZC
http://www.pzc.nl/sport/zeeland/article2062542.ece

Weer remise Rentmeester

door Roeland van Vliet


Donderdag 25 oktober 2007 - GOES - Martijn Rentmeester (19) dwong de oud-wereldkampioenen Ton Sijbrands en Alexei Tjizjov al eens een remise af. Maar kan de dammer uit 's-Gravenpolder dat stuntje herhalen tegen 's werelds beste van dit moment? "Misschien", zegt de negentienjarige Bevelander voorafgaand aan de simultaan tegen Alexander Schwarzman. "Hij zal heus ergens een steekje laten vallen.".


Wereldkampioen Alexander Schwarzman is aan zet in zijn partij tegen Martijn Rentmeester.
foto Willem Mieras

Met negentien andere Zeeuwen neemt Rentmeester het in een Goese bedrijfshal op tegen de Rus, die eerder dit jaar in Hardenberg zijn tweede wereldtitel veroverde. De nummer twee in de strijd om de Zeeuwse titel heeft zich niet voorbereid op deze wedstrijd, zegt hij. "Dat hoefde ook niet. Tijdens trainingen heb ik al vaak zat partijen van Schwarzman gezien en nagespeeld. Ik weet dus wel wat hij kan."

De wereldkampioen is vooral een kei in het opzetten van omsingelingen, weet de speler van PWG 's-Gravenpolder. "En hij is heel slim met offers. Hij kan ervoor zorgen dat hij met één steen minder toch nog gewonnen staat."

De simultaan begint om kwart over zeven. Schwarzman loopt rap langs de borden; aan alle tafels geeft en neemt hij stukken. Rentmeester gaat de strijd open aan. "Toen ik tegen Sijbrands en Tjizjov speelde, ging ik écht voor een remise. Nu ga ik gewoon een leuke wedstrijd proberen te dammen en dan zie ik wel waar we uitkomen", heeft hij daarvoor al verteld. "Als ik remise speel of win, is dat natuurlijk wel mooi meegenomen."

Amper tweeënhalf uur later schudden Rentmeester en Schwarzman elkaar de hand. Ze komen remise overeen. Ook Jos de Wild uit Zierikzee en Daaf Kasse uit Middelburg snoepen de wereldkampioen een puntje af.

Schwarzman, afgelopen week nog winnaar van het Bijlmertoernooi, komt daarmee op zeventien winstpartijen en drie remises.

[Hanco Elenbaas]

BN/De Stem
http://www.bndestem.nl/bergenopzoom/article2067409.ece

Vergeetachtig

door Maartje Huijben


Foto: ANP

Vrijdag 26 oktober 2007 - Een pias was het. Een rare snijboon. Toch werd Jannes van der Wal een wereldberoemde dammer. Iets dat vooral te danken was aan zijn soms excentrieke tv-optredens.

Bijvoorbeeld bij Mies Bouwman. Op de vraag 'Hoe oud ben je?' bleef het doodstil. Een grijns was het enige dat hij het publiek en de gezellige Mies liet zien. In die tijd (1982) telde Nederland slechts twee televisienetten. En dus bestond de bevolking uit twee categorieën: zij die Jannes zagen grijnzen én zij die de volgende morgen hoorden dat Jannes had zitten grijnzen. Hij was op slag beroemd.

Vergeetachtig was hij ook. In 1986 miste hij, per trein op weg naar de toernooizaal, een belangrijk damwedstrijd. Jannes vergat uit te stappen. Hij was in slaap gesukkeld.

Dat hij niet de enige is die af en toe ligt te slapen, bleek onlangs nog in Bergen op Zoom. De gemeente begon, na jaren soebatten, eindelijk met het uitbaggeren van de Theordorushaven. Wat gebeurt? Rijkswaterstaat legt de werkzaamheden stil. De papieren zijn niet in orde. De gemeente is 'vergeten' een vergunning aan te vragen. Hoe dat kon gebeuren heeft de gemeente nog in onderzoek.

De Markiezenstad staat niet alleen. Ook de gemeente Tholen ziet wel eens wat over het hoofd. Gevolg: fikse vertragingen in de uitvoering van plannen. Bijvoorbeeld bij recreatieterrein de Speelmansplaten. De Raad van State floot de gemeente terug omdat die was vergeten een 'natuurtoets' uit te voeren. Zuur voor de ondernemer, want die kan niet vooruit.

Daar moet toch iets op te vinden zijn. Al was het maar een rood zwaailicht, in de kamer van de burgemeester, dat spontaan gaat branden zodra een ambtenaar iets vergeet.

Aan mijn vergeetachtigheid, die zich vooral beperkt tot materiële zaken, komt binnenkort een einde. En dat allemaal dankzij de Amerikaanse Gauri Nanda. Want het duurt niet lang meer of mijn tas waarschuwt me als ik mijn sleutels of telefoon vergeet. Chips registreren de inhoud, de tas gaat piepen als er items ontbreken.

Heerlijk! Nooit meer vergeefs op zoek, in de krochten van mijn handtas, naar mijn portemonnee. Nooit meer met een rood hoofd bij mijn schoonouders aankloppen omdat ik mijn eigen sleutel kwijt ben...

Een roepende handtas. Ideaal. Jannes zou zeggen: wat een zet.

[Hanco Elenbaas]

Algemeen Dagblad, zondag 21 oktober 2007
http://www.ad.nl/utrecht/sport/article1763681.ece

Dammer Ben Provoost is in Amersfoort Russen te slim af

Door PETER POS

AMERSFOORT - Eigenlijk kwam Ben Provoost op de slotdag van het 27e open damkampioenschap van Amersfoort geen moment in de problemen in zijn partij tegen de Wit Rus Alexander Bulatov.
Provoost had aan een remise genoeg om de eindzege te pakken. ,,Daarom heb ik geen enkel initiatief genomen en toen Bulatov een fout maakte was het simpel voor me om de wedstrijd uit te spelen, glunderde de 22-jarige student maatschappijleer na zijn fraaie toernooiwinst.

Provoost was de terechte winnaar vond iedereen, maar hij had wel een zeer gunstig programma. Al nuanceerde hij dat zelf enigszins. ,,Alleen in de eerste ronde had ik het heel makkelijk. Daarna volgden er vier taaie tegenstanders waar je punten tegen kunt verspelen. Dat deed ik niet, daardoor hoefde ik in mijn laatste twee partijen niet te winnen.

Het toernooi in Amersfoort werd volgens het Zwitserse systeem gespeeld, wat inhoudt dat je telkens tegen een gelijkwaardige tegenstander moest spelen. Provoost kreeg pas in de zesde en zevende speelronde een echt zware tegenstander (Baljakin en Bulatov), maar had toen zon grote voorsprong dat hij alleen maar voor de remise hoefde te gaan en dat lukte hem betrekkelijk eenvoudig. ,,De geluksfactor speelde natuurlijk een rol, toch voelde het heel goed om die Russen te slim af te zijn.

Zo tevreden als Provoost over zijn toernooizege was, zo tevreden waren de organisatoren Marcel Everloo (toernooidirecteur) en Cees Strooper (voorzitter van ADG) over het verloop van het evenement. Everloo: ,,Alles is perfect verlopen, ik heb geen wanklank gehoord. Strooper: ,,Tot het laatste moment bleef het spannend, dat was perfect.

In Amersfoort was het deelnemersveld minder sterk dan vorig jaar, met slechts twee grootmeesters (Baljakin en Bulatov) en vier meesters. Strooper had daarvoor wel een verklaring. ,,Vorig jaar hadden we hier zeven grootmeesters, maar dat kwam toen doordat het WK in Nederland werd gehouden en een paar afvallers hierheen kwamen. Nu hadden we ook de concurrentie van het toernooi in Amsterdam waar veel goede spelers aanwezig waren. Maar eigenlijk vind ik het niet zo erg. We hadden hier een ideale mix tussen top, midden en overige goden.

Strooper en Everloo speelden overigens zelf ook mee. Waar Strooper iets onder zijn kunnen presteerde (23e, terwijl hij als negende geplaatst was), daar deed Everloo het goed met zijn 29e plaats. ,,Ik ben redelijk tevreden over mijn eigen spel, al heb ik hier en daar nog wat punten laten liggen, aldus Everloo. ,,Ik begon prima, daarna werd ik ver terug geworpen in de middenmoot, het had beter gekund, vond Strooper.

De beste regionale speler werd uiteindelijk Andrew Tjon A Ong van DVSB. De Maarssenaar eindigde als vijfde en kreeg daarnaast de prijs voor de mooiste combinatie in het eindspel. Daar was Tjon A Ong nog het meest blij mee. ,,In de partij tegen Bé Eggens had ik op het einde vijf mogelijkheden om te zetten. Vier daarvan zouden onherroepelijk leiden tot een nederlaag. Bij de vijfde leek het ook dat ik zou verliezen, maar kon ik uiteindelijk een hele serie maken en dat lukte me.

Tjon A Ong komt graag naar Amersfoort. ,,Deze toernooien zijn goed om in het ritme te blijven, de afstand is goed te doen en bovendien ken ik hier iedereen goed. Vorig jaar mocht ik me na het ADG-toernooi meester noemen en dat was natuurlijk helemaal leuk.

Tjon A Ong heeft overigens mooie plannen voor de toekomst. ,,Samen met DVSB-voorzitter Evert Davelaar organiseer ik volgend jaar een toernooi in Thailand. Dat is voor ons een hele mooie uitdaging.

Strooper en Everloo kunnen de buren uit Soest indien nodig prima uitleggen hoe een toernooi georganiseerd kan worden. Dat hebben ze dit weekeinde wel bewezen.

[Bert Zwart]

Uit het Reformatorisch Dagblad, 13 juli 2007:

Veroordeeld tot de waarheid

Joshua Livestro voert het debat graag op het scherp van de snede. Hij is uitgesproken rechts en schaamt zich zijn opvattingen niet. De media zijn links, zegt hij, en ook de Evangelische Omroep moet wat hem betreft oppassen dat hij de kloof met de wereld niet dicht met een verwaterde boodschap. Zelf maakte de columnist tien jaar geleden voor het eerst de gang naar de kerk. Hoe heeft hij die stap ervaren? „M’n hele leven ging op de mestvaalt toen ik ontdekte dat de wet van mensen volmaaktheid vraagt.”

Lange tijd was Joshua Livestro (37) actief dammer. Tijdens zijn studie politieke wetenschappen aan de Universiteit Leiden schopte hij het zelfs tot kampioen onder de Nederlandse studenten. „Het spel heeft me geleerd om niet alleen te kijken naar wat leuk oogt, maar ook te letten op de vraag welke strategie het beste werkt. In politieke zin ben ik geen man van het getuigenis, maar iemand van koele berekening.”

Vorige maand deed u, na uw ontslag als columnist bij een tv-programma van de NPS, een boekje open over linkse media. Was die actie, om in damtermen te spreken, een valluikslag?
„Eerder een bomzet”, lacht hij. „Hoe dan ook, het voordeel was aan mijn kant. Allereerst was er het verrassingseffect: na m’n ontslag schreef ik een column in De Telegraaf waarin ik aangaf hoe links zo’n gesubsidieerde omroep is. Daarna kwam de NPS met het obligate antwoord: „Nee hoor, die Livestro kan het echt niet.” Mijn volgende zet was dat ik aan de hand van de notulen van redactievergaderingen liet zien dat er met mij niets aan de hand was. Carel Kuyl van de NPS kon toen niets anders meer dan mij voor leugenaar uitmaken. Nu ja, als mensen dat doen, dan weet je dat je het spel hebt gewonnen.”

Zijn de media echt zo links?
Met een grijns: „Gelooft u mij maar.”

Jaja.
„Serieus: mensen hebben geen idee wat er met hun belastinggeld gebeurt.”

Onderzoek van de twee universiteiten in Amsterdam wijst uit dat journalisten een voorkeur voor links hebben, maar dat uit niets blijkt dat hun artikelen zelf ook links zijn.
„Ik ken dat rapport, het is een flutonderzoek. Als het gaat om het tv-programma Buitenhof: Let op de samenstelling van redactie, let op de gasten die worden uitgenodigd. Let ook op de onderwerpskeuze. Hoe zielig zijn Palestijnen? Hoe belangrijk is Europa?”

In uw column in De Telegraaf nodigde u ict-icoon Roel Pieper uit een conservatieve omroep op poten te zetten. Zijn er al gesprekken gevoerd?
„Nog niet, maar wat niet is, kan komen. Pieper is een man van het internet, misschien moeten we iets via dat kanaal opzetten.”

Joshua Livestro, columnist en essayist, bruist van ideeën. Geen mogelijkheid laat hij onbenut om zijn gedachtegoed uit te dragen. Hij noemt zichzelf schaamteloos rechts en geeft zijn bespiegelingen over recht en orde, rust en regelmaat, integratie en immigratie zowel in nationale als internationale media ten beste. Livestro schrijft met flair. Hij is gedegen en belezen, nodigt uit tot discussie en overweging, en kiest daarom soms bewust voor de korte bocht.

Met zijn rechtse opvattingen volgt Livestro de koers die zijn ouders hem als tiener al voorhielden. De columnist groeide op in Amersfoort, in een gezin met vijf kinderen. „De VARA kwam bij ons nooit op de buis. Als dat bij vergissing toch gebeurde, werd de knop meteen vol afgrijzen omgedraaid. Wij waren voor goed fatsoen. Mijn moeder had een klassiek-liberale voorkeur. Zij was, net als veel andere VVD’ers in die tijd, lid van de EO.”

Na het gymnasium studeerde Livestro politieke wetenschappen, onder andere bij de Leidse rechtsfilosoof Andreas Kinneging. „Hij heeft mij diepgaand kennis laten maken met de traditie van de Grieken en de Romeinen, waarin deugden als moed, gematigdheid en rechtvaardigheid centraal staan. Mensen die meer kunnen dan anderen, weten zich tot meer verplicht. Niet door de overheid, maar door een verinnerlijkt zedelijkheidsbesef.

Het was voor mij een openbaring om te zien dat die traditie dezelfde was als die waarin ik was opgegroeid. Thuis en op het gymnasium. Andreas Kinneging gaf ze opeens een filosofisch fundament.”

Heeft u als tiener nooit de bloemetjes buitengezet?
„Het is niet zo dat ik van jongsaf heb geprobeerd deugdzamer dan deugdzaam te zijn. Ik ben ook student geweest, ik kwam ook wel eens laat thuis. Maar dat neemt niet weg dat het besef van de waarde van de deugden nooit naar de achtergrond is verdwenen.”

Via de klassieken als Plato kwam u terecht bij de Bijbelse visie op goed en kwaad. Uiteindelijk kwam u tot aanvaarding van het christelijk geloof. Hoe is dat gegaan?
„Hoe moet ik dat uitleggen? Het is niet mijn werk, maar Gods werk geweest. Als ik terugblik, valt mijzelf een aantal stadia op. Een jaar van mijn leven heb ik gewijd aan de studie van de deugdenleer in de tijd van Homerus tot Plato. Aan het eind van de rit kwam ik voor een aantal fundamentele vragen te staan. Je kunt de deugden wel funderen in de menselijke natuur, maar is dat wel terecht? Als mensen de deugden zelf niet hebben bedacht, waar komen ze dan vandaan? Die vraag plaatste mij voor een grote leegte.

Ik ging op onderzoek uit in het Oude Testament. Ik dacht: Laat ik beginnen bij het begin. In het derde Bijbelboek liep ik helemaal vast. Als je niet weet hoe je de Bijbel moet lezen en interpreteren, dan is het lezen van Leviticus zoiets als zaagsel kauwen. De eindeloze opsommingen van gruwelijkheden, ik heb de Bijbel terzijde gelegd.

Maar de vragen bleven mij bezighouden. Uiteindelijk heb ik me opnieuw verdiept in het Oude Testament. Ik herinner me dat de wet op mij buitengewoon rigoureus en veeleisend overkwam. Te veeleisend, vond ik, maar hij intrigeerde mij enorm. Ik ontdekte wezenlijke overeenkomsten met het denken van de Grieken en de Romeinen.”

„Gaandeweg kwam ik tot het besef: óf het is waar dat God ons Zijn wetten gaf óf Hij gaf ze niet. In het laatste geval zijn wij mensen, om met de filosoof Nietzsche te spreken, veroordeeld tot een leven boven de afgrond en we moeten vooral niet naar beneden kijken, om te voorkomen dat we bang worden om te vallen. De overtuiging groeide dat het eerste waar is.”

In die periode bent u ook voor het eerst naar de kerk gegaan. Een moeilijke stap?
„Ik ging met mijn vrouw naar de pizzeria, in Londen. Aan het eind van de avond besloten we dat we naar de kerk zouden gaan. Ik was er een keer eerder geweest: tijdens de begrafenisdienst van mijn moeder. Ik werd er in mijn vooroordeel bevestigd dat de kerk vol zit met linkse babbelaars en zweefhoofden.

In Londen zijn we op zoek gegaan naar een geschikte kerk. De Rooms-Katholieke Kerk stootte me erg af. Al dat gewierook is niks voor mij. De baptistische gemeente vond ik te vrolijk: de mensen liepen te dansen in de gang. We kwamen terecht bij een evangelisch ingestelde gemeente van de Anglicaanse Kerk. Ik kreeg er een Alpha-cursus aangeboden, ik kon er met al mijn vragen terecht.”

Tegenwoordig bent u lid van een vrije evangelische gemeente in Nottingham. Hoe zou u die willen typeren?
„Het is een kleine gemeente met zo’n 200 leden, orthodox van inslag, al weet ik niet of ik het eens ben met haar visie op de volwassenendoop. Is het van doorslaggevend belang als volwassene te zijn gedoopt? Volgens mij gaat het om de vraag of ik in de persoon van Jezus Christus geloof en wat Hij voor mij betekent.”

Welk antwoord geeft u zelf op die vragen?
„Ik geloof dat Hij heeft geleefd zoals Hij heeft geleefd, dat Hij is gestorven zoals Hij is gestorven en dat Hij, het meest wonderbaarlijke, uit de dood is opgestaan. Nooit zal ik vergeten dat ik op een avond thuiskwam en mijn vrouw na de maaltijd voorlas uit het evangelie van Johannes. Toen ik hoorde van de ontmoeting tussen Jezus en Zijn volgelingen bij de Zee van Tiberias wist ik het zeker: het verhaal dat Jezus de Christus is, is waar. Het is prachtig en gruwelijk tegelijk.”

Wat bedoelt u met dat laatste?
„De consequenties zijn verstrekkend. Je hele leven moet op de mestvaalt. In zekere zin kun je als mens bijna niet leven met het besef dat de wet van God afkomstig is, dat die nog niet een punt of een komma aan betekenis heeft ingeboet en dat al mijn daden en gedachten volkomen zichtbaar zijn voor God. Dat zou een verpletterend gewicht hebben als ik niet tegelijk de gelukkige wetenschap zou hebben dat de persoon van Jezus Christus er is.”

U schreef onlangs in de neoconservatieve Weekly Standerd over de toekomst van de kerk. Hoe moet zij volgens u omgaan met de kloof met de wereld?
„De kerk moet in elk geval niet aan de kant van de wereld gaan staan en doen zoals het kabinet nu doet: wel praten over waarden en normen, maar niet over de Tien Geboden, want stel je voor dat mensen die te moeilijk vinden. Nee, de kerk moet de hoge eisen van het Woord blijven stellen. Verplaats je in de persoon van de bekeerling. Waarom zou hij zich van de wereld moeten afkeren als de boodschap daar precies dezelfde is als die in de kerk?

De kerken moeten zich niet ongemakkelijk voelen als anderen hun wijzen op onmogelijke principes. Zoals de EO en de ChristenUnie omgaan met homoseksualiteit, dat vind ik zorgelijk. Er verandert iets in hun houding. Wat? Het is de bereidheid om te schipperen. If you do’nt like my principles, I’ve others. Het komt neer op: God is okee, jij bent okee, geloof maar wat je wilt. Zo komt er niemand tot bekering.”

Houdt de leegloop van de kerk in de afgelopen decennia verband met de presentatie van de boodschap?
„Natuurlijk kunnen de kerken zich afvragen of zij goed genoeg zijn geweest in het uitdragen van de waarheid. Maar het criterium is niet of de kerkbanken vol zitten of niet. Het is leuk dat de EO de A-status heeft, maar als dat ertoe leidt dat de omroep voor tien uur ’s avonds niets van het geloof laat zien en na tien uur een klein beetje, dan denk ik: Daar besta je toch niet voor?

Een van de belangrijkste functies van de kerk is misschien wel het levend houden van de waarheid. De geschiedenis van het volk Israël laat zien dat mensen met die waarheid in een gespannen verhouding leven: ze willen en kunnen het niet, en toch zijn ze ertoe veroordeeld.”

U bent lid van de VVD. Nooit overwogen voor de partij te bedanken?
„Nooit.”

Afgelopen maand stemde de partij in met adoptie van kinderen door homo’s.
„Het feit dat de partij nu standpunten inneemt die de mijne niet zijn, wil niet zeggen dat ik het in de toekomst niet zal meemaken dat haar opvattingen meer in mijn richting zullen buigen.”

Maar bij zulke besluiten knapt er toch iets vanbinnen?
„Ik ben in de VVD geboren, ik zal er m’n leven ook in eindigen. Het is zoals het is. Ik heb mij verzet tegen allerlei wetten op het gebied van homohuwelijk, euthanasie en abortus, zowel principieel als praktisch. Misschien ben ik te pragmatisch. Zeker, het homohuwelijk is in strijd met 3000 jaar menselijke traditie. Maar ik vind het als niets in vergelijking met de abortuswetgeving. Op dat gebied zou ik veel liever een restrictief beleid voeren.”

Dan moet u toch echt bij de ChristenUnie zijn.
„Stelt u zich voor dat die partij het voor het zeggen zou krijgen met haar sociaaleconomische beleid. De schade die dan wordt aangericht, zou overweldigend groot zijn, zó groot dat ik zou emigreren. Ik leef al in het buitenland, maar dan zou ik ook in geestelijk opzicht het land verlaten.”

U kunt ook bij de SGP aankloppen.
„Ik denk dat ik niet welkom ben. Ik onderteken de Formulieren van Enigheid niet.”

U bent drie jaar lang naaste medewerker van VVD-coryfee en oud-Eurocommissaris Frits Bolkestein geweest. Wat heeft u van hem geleerd?
„Organiseren. Dat kan hij als de beste. Organiseren is belangrijk om je doelen te realiseren.”

Was hij niet erg elitair?
„Hij was elitair, maar het was niet zo dat je op handen en knieën zijn kantoor binnen moest. Integendeel, hij was prettig in de omgang.

In het debat was hij voor niets en niemand bang. Dat vind ik navolgenswaardig. Als je werkelijk in iets gelooft, moet je ervoor gaan, ook al krijg je allerlei zaken naar je hoofd geslingerd.”

Uzelf wordt het verwijt gemaakt al te rechts te zijn. Columnist J. A. A. van Doorn noemde u extreem rechts.
„Ben ik zó rechts? Nou nee, dat valt wel mee. Ik ben pro immigratie bijvoorbeeld, en ik ben voor het recht van moslims om de Koran te bezitten en te lezen.”

Wat zit u, ziende op de ontwikkelingen in de samenleving, het meeste dwars?
„Niet de immigratie of de integratie. Immigratie is een feit, integratie een probleem van alle tijden. Het probleem dat zich nu in volle omvang begint te openbaren, zowel in de allochtone in als de autochtone gemeenschap, is de groei van een soort sociaal-culturele onderklasse: mensen die een schrijnend gebrek aan moreel kapitaal hebben. Daarom is het zo teleurstellend dat het CDA voor wat betreft de waarden en normen blijft hangen in vage kretologie.”

„Het probleem is het gevolg van het wegvallen en verwaarlozen van instituties als kerk, gezin en verenigingsleven. Mensen groeien op zonder enig besef van betekenis van morele waarden. Ze zeulen wat rond op straat, ze slaan iemand in elkaar.”

We hebben een CU-minister voor Jeugd en Gezin.
„Maar als ik zie welke voorstellen hij produceert - ik word er niet vrolijk van. Het is wat geneuzel over coördinatie van dit en coördinatie van dat. Een politicus heeft ook de taak de problemen hard te benoemen. Daarin faalt Rouvoet. Misschien had hij beter het platform van de Tweede Kamer kunnen gebruiken om te pleiten voor het belang van het huwelijk en uit te leggen wat een gezin is. Want vandaag de dag is een gezin alles en niets.”

Ah, toch een pleidooi voor getuigenis?
„Nee, getuigenis is ook pragmatisch, als je daardoor problemen op de agenda kunt zetten.”

Nog even over uw voormalige collega-directeur Bart Jan Spruyt van de conservatieve Edmund Burke Stichting. Is het nog goed gekomen tussen u en hem?
„Ik spreek hem niet meer, maar het is niet zo dat ik hem nog verwijten maak. Ik lig niet meer wakker van wat er is gebeurd. Het heeft me gebracht tot de carrière die ik nu heb.

De beweging van het conservatisme is niet ter ziele. Sommige mensen beweren dat, maar het is onzin. Ze is op allerlei manieren en met allerlei gezichten aanwezig. In tijdschriften, in columns. En dat is maar goed ook. Want het debat gaat door.”

Levensloop Joshua Livestro
Joshua Livestro werd in 1970 geboren in een gezin met vijf kinderen. Hij groeide op in Amersfoort. Na het gymnasium studeerde hij politieke wetenschappen aan de Universteit Leiden en de universiteit van Cambridge.

Livestro werkte enkele jaren in Londen op het hoofdkantoor van de Conservatieve Partij. Van 1999 tot 2002 was hij naaste medewerker van Eurocommissaris Frits Bolkestein. Van 2002 tot 2003 vormde hij samen met dr. Bart Jan Spruyt de directie van de conservatieve Edmund Burke Stichting. In 2003 gingen de twee na een conflict uiteen.

Tegenwoordig is Livestro essayist en columnist. Hij is auteur van onder andere ”Rechts spraak” (2004) en ”De adem van grootheid, Nederland in de jaren vijftig” (2006).

Livestro is getrouwd met een Britse advocate en vader van twee kinderen.

[Hanco Elenbaas]

De Telegraaf, 27 oktober 2007

[Hanco Elenbaas]

Sportgeschiedenis, 4-10-2007
http://www.sportgeschiedenis.nl/2007/10 ... rands.aspx

Film over dammer Ton Sijbrands

Door Jurryt van de Vooren

VPRO-medewerker Kees Brouwer maakt een film over het leven van dammer Ton Sijbrands. Dat meldt De Pers [ http://www.depers.nl/sport/109002/Grens ... ester.html ] vandaag en ik kan dat persoonlijk bevestigen. Brouwer is van de Wouter Tapes [ http://geschiedenis.vpro.nl/artikelen/33646885/ ] en oud-medewerker van Sportpaleis De Jong, het programma van Wilfried de Jong. Als je nog tips hebt voor Brouwer, laat je die hier [ http://fmjd.org/bb/viewtopic.php?p=56567 ] achter.




Ton Sijbrands in 1966. ANP Fotoarchief

Brouwer zal ook opnames maken tijdens de wereldrecordpoging blind simultaan, die zojuist is begonnen op de Universiteit van Tilburg. (Hier live) “Dat wordt weinig slapen”, zei Brouwer me dinsdag tijdens mijn werkdag bij de VPRO.

De film moet eind volgend jaar uitkomen. Voor de liefhebbers: op maandag 8 oktober zijn de Wouter Tapes weer op tv te zien.



En in 1981

De Pers, 4 oktober 2007
http://www.depers.nl/sport/109002/Grens ... ester.html

Ton Sijbrands ’JohanCruijff van het dammen’ doet weer een recordpoging blind simultaan dammen

Grensverleggende meester

Door: Geert Jan Hahn
Gepubliceerd: donderdag 4 oktober 2007 01:00
Update: donderdag 4 oktober 2007 01:05

Voor de negende keer gaat Ton Sijbrands vandaag zijn wereld-record blind simultaan dammen verbeteren. Klein portret van een levende legende.

Ton Sijbrands staat eerste op de wereldranglijst. Niet omdat hij het afgelopen jaar zo goed heeft gepresteerd. Integendeel, de 57-jarige Sijbrands zei eind 2006 het internationale wedstrijddammen vaarwel en speelt helemaal niet meer tegen wereldtoppers. Maar daarom staat hij juist bovenaan. ‘Ze moeten eerst tegen hem dammen en van hem winnen, dan streven ze Sijbrands pas voorbij. Dat is het maffe van die ranking’, zegt documentairemaker Kees Brouwer.

De 41-jarige Brouwer – de man die Wouter Bos elke dag een tape liet inspreken – werkt aan een film over het (dam)leven van Sijbrands, die eind volgend jaar zal worden uitgebracht. Ook deze twee dagen in Tilburg zal hij erbij zijn, natuurlijk. Voor de zoveelste keer probeert Sijbrands namelijk geschiedenis te schrijven in de damsport, in een discipline waar hij nog wél mee in de publiciteit komt: blind simultaan dammen.

Op de universiteitscampus van Tilburg zal Sijbrands het tegen vijfentwintig competitieve dammers tegelijkertijd opnemen, zonder zelf ook maar één blik te werpen op een dambord. Door een geluidsinstallatie krijgt Sijbrands in een andere ruimte te horen welke zetten zijn tegenstanders doen. De Amsterdammer maakt geen aantekeningen. Hij onthoudt, denkt na en visualiseert.

Acht maal eerder, in vijfentwintig jaar tijd, is het Sijbrands gelukt om het wereldrecord te verbeteren. De laatste keer in 2004 in Lutten, als hij in 24 uur en 39 minuten zich ontdoet van twintig tegenstanders. Slechts vier houden hem op remise.

Daags na zijn record is hij te gast bij het tv-programma Holland Sport. Hij imponeert daar het publiek, televisiekijkend Nederland én de presentatoren met zijn gave. ‘Hij was in staat mij helemaal lekker te maken voor een mathematische filosofische sport’, zo blikt spreekstalmeester Wilfried de Jong terug. ‘Het is bijzonder dat iemand al die stellingen voor zich ziet. De ‘Johan Cruijff van het dammen’, voor die titel zou Sijbrands zich niet hoeven te schamen.’

Sijbrands leek nog even in letterlijke zin de kant van Cruijff op te gaan, wanneer hij in zijn vroege jeugd voetbalt bij Ajax. Nergens kan hij echter zo goed mee overweg als met die ronde schijven.

Zijn vader laat hem op een zaterdagmiddag in 1961 kennismaken met Leen de Rooij, toen een 19-jarige plaatsgenoot en Nederlands jeugdkampioen. Hij had een jeugddamclub opgericht. ‘Ton kwam heel verlegen, verscholen achter de rug van zijn vader, het kerkzaaltje binnen’, herinnert De Rooij zich.

Daarna gaat het rap met de prille damcarrière van Sijbrands. Hij manifesteert zich al snel als jeugdkampioen van Amsterdam en ontmoet op een toernooi in het Krasnapolsky zijn idool Baba Sy. Hét moment dat dammen voor Sijbrands betekenis krijgt.

Nederland maakt in 1965 kennis met Sijbrands als hij op een toernooi in Hoogezand de toenmalige Russische wereldkampioen verslaat. Brouwer: ‘In één keer stond dat blonde jochie van vijftien jaar in the picture en was hij te gast bij Willem Duys’.

Sijbrands lost zijn belofte in, wordt op zijn zeventiende voor het eerst Nederland kampioen en wint in de jaren daarna talloze internationale toernooien. Eén van zijn hoogtepunten is de eerste van zijn twee wereldtitels. In 1972 verslaat Sijbrands de Let Andris Andreiko, in een tijd waarin elk duel tussen een kapitalist en een communist bol staat van spanning. ‘Denk aan de Koude Oorlog, denk aan Spassky en Fischer bij het schaken’, zegt Brouwer. ‘Of ze het nou leuk vonden of niet, het sentiment speelde in de jaren zeventig mee.

Na zijn wereldtitel in 1973 trekt Sijbrands zich geagiteerd terug uit de damsport. Hij voelt te weinig waardering van buitenaf en doet vijftien jaar later pas weer mee aan een internationaal toernooi. Wereldkampioen wordt hij nooit meer.

In de tussentijd legt Sijbrands zich toe op het verwerken van theorieën en analyses in damboeken, schrijft hij columns voor de Volkskrant en geniet hij van muziek: de Matthäus Passion en Cuby and the Blizzards.

In die periode praktiseert hij eveneens het blindsimultaan. Zijn eerste recordpoging voltooit hij in 1982 in Den Haag. Hij wint negen van de tien partijen, de andere speelt hij remise.

Jeugdvriend Harry Otten ontdekte Sijbrands gave om het damspel te visualiseren al op puberale leeftijd. ‘Ik verloor – natuurlijk – een partij en vroeg hem na afloop waar het eigenlijk misging. Tovert hij zo op het bord de stand van dat moment tevoorschijn.’

Wat Sijbrands drijft om duizenden partijen te onthouden en zich opnieuw in te laten met twee dagen marathondammen, noemen de meeste mensen om hem heen ‘grensverleggend zijn’. Een enkeling houdt het op cashen, de damsport is voor Sijbrands immers ook broodwinning. De Jong vindt dat Sijbrands dat ook ‘verdient’. ‘Maar geld is absoluut geen drijfveer voor hem’, zegt Brouwer. ‘Een wereldrecordpoging doet hij vooral om zichzelf te bewijzen.’

Sijbrands zal in zijn wereldrecordverbetering slagen. Daar durft niemand aan te twijfelen. Mocht hij echter, ‘zeer hypothetisch’, geen succes hebben, dan nog blijft de Amsterdammer volgens Haijtink op een onbenaderbaar voetstuk staan. ‘Zo’n record wordt de eerste honderd jaar niet verbeterd.’

[Hanco Elenbaas]

De Gelderlander
http://www.gelderlander.nl/sporten/denk ... 077782.ece

Favoriet Amsterdam te sterk voor DUO

29 okt 2007, 03:24 - DOETINCHEM - Dammers Uit Oost (DUO) ging in het ereklasseduel in Amsterdam eervol onderuit tegen koploper én favoriet Hiltex: 13-7. "Het verschil had kleiner kunnen zijn", vond aanvoerder Henk Grotenhuis.


Het enorme krachtsverschil vertaalde zich niet alleen in de gemiddelde rating, 1456 tegenover 1291, maar ook in de status van de twintig strijders. De thuisploeg telde vijf grootmeesters, onder wie tienvoudig wereldkampioen Tsjizjov en vijfvoudig kampioen van Nederland Kees Thijssen.

DUO stelde hier alleen Wieger Wesselink tegenover, maar de Vordense grootmeester zat vermoeid achter het bord. "Hij was net terug van een reis naar Japan", wist Grotenhuis. Een studiereis hield Wouter Ludwig aan de kant. "Hij stuurde nog wel een sms'je vanaf het vliegveld in Rome om ons succes te wensen, waarna hij is door gereisd naar Stockholm."

De reislust van de DUO-spelers heeft ook consequenties voor de voorgenomen deelname aan het toernooi om de Europa Cup. "Dat begint volgende week in het Franse Aix les Bains, maar als bekerhouder moeten we het laten schieten. De data zijn ongunstig, waardoor we geen representatief team op de been kunnen brengen."

[Hanco Elenbaas]

De Stentor, 29 oktober 2007
http://www.destentor.nl/sport/regiogroo ... 077091.ece

Favoriet Hiltex te sterk voor DUO

door Nikhila


VORDEN - Dammers Uit Oost ging in Amsterdam eervol onderuit tegen koploper én favoriet Hiltex: 13-7. "Het verschil had kleiner kunnen zijn", vond aanvoerder Henk Grotenhuis.


Het enorme krachtsverschil vertaalde zich niet alleen in de gemiddelde rating, 1456 tegenover 1291, maar ook in de status van de twintig strijders. De thuisploeg telde vijf grootmeesters, onder wie tienvoudig wereldkampioen Tsjizjov en vijfvoudig kampioen van Nederland Kees Thijssen.

DUO stelde hier alleen Wieger Wesselink tegenover, maar de Vordense grootmeester zat vermoeid achter het bord. "Hij was net terug van een reis naar Japan", wist Grotenhuis. Een studiereis hield Wouter Ludwig aan de kant. "Hij stuurde nog wel een sms'je vanaf het vliegveld in Rome om ons succes te wensen, waarna hij is doorgereisd naar Stockholm."

De reislust van de DUO-spelers heeft ook consequenties voor de voorgenomen deelname aan het toernooi om de Europa Cup. "Dat begint volgende week in het Franse Aix les Bains, maar als bekerhouder moeten we het laten schieten. De data zijn ongunstig, waardoor we geen representatief team op de been kunnen brengen."

Zelf kruiste Grotenhuis de degens met Thijssen. "Vorig jaar ging het snel mis, maar nu kreeg ik een bevredigende aanval in handen. In het middenspel zag ik toch weer een eenvoudige finesse over het hoofd. Pijnlijk natuurlijk."

Gerrit Wassink werd in een dun standje dolgedraaid door Tsjizjov. Met gortdroog, maar o zo sterk spel. Ook Henk Ruesink redde het niet tegen de Afrikaanse grootmeester Ndjofang. De gemiste scoringskans van Jochem Zweerink was een tegenvaller. "Met een kwartier op de klok tegenover één minuut voor zijn tegenstander had hij de winst voor het oprapen", treurde Grotenhuis.

De tegentreffer van Wesselink bracht de tussenstand op 9-5. Niek Smeitink (rating 1056) maakte, als vervanger van Ludwig, een goed debuut. Het 16-jarige DUO-talent hield grootmeester Jeroen van den Akker (1487) tot ver in het vijfde speeluur bezig, maar kon de partij niet meer redden.

[Hanco Elenbaas]

De Gelderlander
http://www.gelderlander.nl/sporten/denk ... 076879.ece

Ruud Palmer wint verrassend Plusminus-55

29 okt 2007, 03:24 - LENT - Dammer Ruud Palmer uit Nijmegen won vorige week verrassend het vijftiende Plusminus 55 toernooi bij DC Lent met 44 deelnemers.

Jan de Koning ging bij het ingaan van de zevende ronde alleen aan kop.

Henk Kleinrensink uit Wageningen bezorgde de dammer uit Wateringen de eerste nederlaag. Palmer schakelde Wiel Okrogelnik uit en Derk Kleinrensink klopte Bob Kersten. Palmer en de broers Kleinrensink eindigden op 11 punten. De weerstandspunten waren beslissend. Palmer had er drie meer dan Derk en één meer dan Henk en won het toernooi voor de derde keer op rij.