The Hague Open 2010, 17 t/m 24 juli

[Kosmos]

Mysticus - C. van Dubbeldrop


Stand na de 36e zet van zwart. Wit had hier nog remise kunnen forceren via 37. 28-22 17x28 38. 26x17 11x31 39. 36x27 24-29 40. 33x22 29-33 41. 38x29 16-21 42. 27x16 18x47 43. 29x9 = In het partijverloop na 37. 37-31 17-22 etc. kwam wit zelfs nog op 2 dammen maar stonden deze op zulke ongelukkige velden dat het nog verrassend verloor.

Wit kan natuurlijk ook wel 37-31 spelen. Na 17-22 28x17 21x12 27-21 (ook 42-37=) 16x27 31x22 18x27 32x21 is het volgende leuk: 11-16! 21-17 12x21 26x17 13-18



En de huiskamervraag luidt: Wat moet wit hier spelen (verboden bij engines te spieken!)?

Eerste ingeving: 38-32, oh nee een Coup Napoleon naar <47>. Nog eens: 42-37 18-22 x x x 19-23 en de missende voorstopper op <38> wordt fataal. Dan maar 36-31 (de Coup Napoleon naar <36> wint voor wit) 18-22 x x x 19-23 42-38, oh nee, nu wel de Coup Napoleon naar <36>.

[nu wel met engine] na 36-31 18-22 x x x 19-23 kun je met een 2 om 3 offer met een 4 om 5 remisestand halen. Of doel je op het offer 33-28 in je diagram? Dat zou nog belachelijker zijn. Niet gecheckt maar geloof je graag.

Ja, leuk hoe je het denkproces even inzichtelijk maakt. Bij CN wel 16-21 bijgeven trouwens!
Ik doelde inderdaad op het offer 33-28, waarna het stuk op <17> enorme compensatie geeft.

[Kosmos]

Bal - Dubbeldrop

Opmerkelijk. Dit eindspel staat volgens Truus remise...
In het vervolg mist wit enkele keren een winstgang, waarna Cor toch nog ontsnapt.

[roel boomstra]

Tijd voor een leuk fragment uit de Park Blitz.

Stand van mij tegen Safonov. Ik dacht het hier met wit goed voor elkaar te hebben. Het vervolg was dan ook 1923 28x19 24x13 3328 22x33 38x29 W+
Toch had zwart nog remise kunnen maken, door op het eerste gezicht een van de slechtste zetten te doen

[Luteijn]

Dit is een bekende theoretische positie, waarnaar Alexander Presman in zijn vorige post verwijst.
Domchev speelde 37-31.
De theorie beveelt 28-23x23 aan. Er volgt 11-16 35-30 16-21! (7-11 30-24 21-27 33-28x28 +/-) 30-24 21-27 37-31 25-30! 34x25 13-19 24x13 8x28 met interessant spel na 29-24x24.

Na 37-31 wordt in de bekende partijen 11-16 gespeeld, maar Baljakin doet het logische 19-23x23 31-27x37 13-19! 32-28x28 (had wit 33-28 moeten doen?) 19-24! Wit ging met 28-23 en 34-30 verder, waarna hij werd opgeblazen door de Bal.

Zelf ken ik de betreffende positie niet. Het idee evenwel is erg bekend. De kreet 'ínteressant spel' is interessant. Want vrijwel geen enkele weldenkende witspeler zou zijn omsingeling als erg geweldig omschrijven. In de praktijk gevallen wist hij stand te houden. Zwart heeft een mooie stand. Echter de lange vleugel staat niet geheel optimaal.



In een uitspeelstand had Gantwarg met zwart eens zoiets tegen mij. Hij ging onverdroten in de aanval met 6-11-16, 2-8 en 17-21x21. Een probleem voor zwart zijn daarbij de zetjes, waarbij schijf 27 naar 38 wordt gegeven. Een ander idee is om je met zwart tevreden te stellen met de mooie stand en aan het werk te gaan om de eigen lange vleugel in het spel te brengen via 9-13-19x9 etc.

[Piet Bouma]

Het wordt wel tijd voor foto's.


Fotograaf: Ralf Harsveld

Hier eentje met de winnaar van het THO 2010, Alexander Baliakin in het midden.
Meer foto's van Ralf Harsveld op Toernooibase.
Even op de thumbnails klikken.

[Kosmos]

Dit is een bekende theoretische positie, waarnaar Alexander Presman in zijn vorige post verwijst.
Domchev speelde 37-31.
De theorie beveelt 28-23x23 aan. Er volgt 11-16 35-30 16-21! (7-11 30-24 21-27 33-28x28 +/-) 30-24 21-27 37-31 25-30! 34x25 13-19 24x13 8x28 met interessant spel na 29-24x24.

Na 37-31 wordt in de bekende partijen 11-16 gespeeld, maar Baljakin doet het logische 19-23x23 31-27x37 13-19! 32-28x28 (had wit 33-28 moeten doen?) 19-24! Wit ging met 28-23 en 34-30 verder, waarna hij werd opgeblazen door de Bal.

Zelf ken ik de betreffende positie niet. Het idee evenwel is erg bekend. De kreet 'ínteressant spel' is interessant. Want vrijwel geen enkele weldenkende witspeler zou zijn omsingeling als erg geweldig omschrijven. In de praktijk gevallen wist hij stand te houden. Zwart heeft een mooie stand. Echter de lange vleugel staat niet geheel optimaal.



In een uitspeelstand had Gantwarg met zwart eens zoiets tegen mij. Hij ging onverdroten in de aanval met 6-11-16, 2-8 en 17-21x21. Een probleem voor zwart zijn daarbij de zetjes, waarbij schijf 27 naar 38 wordt gegeven. Een ander idee is om je met zwart tevreden te stellen met de mooie stand en aan het werk te gaan om de eigen lange vleugel in het spel te brengen via 9-13-19x9 etc.

Interessant hoor, dat je de term interessant zo interessant vindt...
Ik heb een paar jaar geleden al uitgezocht hoe het zwarte plan 2-8 6-11-16 17-21x21 tegen te spelen.
Wit kan voorkomen dat zwart tot de ruil 27-21x21 komt door te spelen:
(na 29-24x24) 2-8 40-34 6-11 45-40 11-16 38-33!
Zwart kan wegens een forcinkje niet verder met 17-21x21 en ook na andere zetten staat wit goed, maar ik ben niet van plan alle varianten voor te kauwen.
Gefeliciteerd met je eervolle tweede plaats bij The Hague trouwens, Frits!

[Luteijn]

Dit is een bekende theoretische positie, waarnaar Alexander Presman in zijn vorige post verwijst.
Domchev speelde 37-31.
De theorie beveelt 28-23x23 aan. Er volgt 11-16 35-30 16-21! (7-11 30-24 21-27 33-28x28 +/-) 30-24 21-27 37-31 25-30! 34x25 13-19 24x13 8x28 met interessant spel na 29-24x24.

Na 37-31 wordt in de bekende partijen 11-16 gespeeld, maar Baljakin doet het logische 19-23x23 31-27x37 13-19! 32-28x28 (had wit 33-28 moeten doen?) 19-24! Wit ging met 28-23 en 34-30 verder, waarna hij werd opgeblazen door de Bal.

Zelf ken ik de betreffende positie niet. Het idee evenwel is erg bekend. De kreet 'ínteressant spel' is interessant. Want vrijwel geen enkele weldenkende witspeler zou zijn omsingeling als erg geweldig omschrijven. In de praktijk gevallen wist hij stand te houden. Zwart heeft een mooie stand. Echter de lange vleugel staat niet geheel optimaal.



In een uitspeelstand had Gantwarg met zwart eens zoiets tegen mij. Hij ging onverdroten in de aanval met 6-11-16, 2-8 en 17-21x21. Een probleem voor zwart zijn daarbij de zetjes, waarbij schijf 27 naar 38 wordt gegeven. Een ander idee is om je met zwart tevreden te stellen met de mooie stand en aan het werk te gaan om de eigen lange vleugel in het spel te brengen via 9-13-19x9 etc.

Interessant hoor, dat je de term interessant zo interessant vindt...
Ik heb een paar jaar geleden al uitgezocht hoe het zwarte plan 2-8 6-11-16 17-21x21 tegen te spelen.
Wit kan voorkomen dat zwart tot de ruil 27-21x21 komt door te spelen:
(na 29-24x24) 2-8 40-34 6-11 45-40 11-16 38-33!
Zwart kan wegens een forcinkje niet verder met 17-21x21 en ook na andere zetten staat wit goed, maar ik ben niet van plan alle varianten voor te kauwen.
Gefeliciteerd met je eervolle tweede plaats bij The Hague trouwens, Frits!

De stand die tegen Gantwarg ontstond, wist ik inderdaad op vergelijkbare wijze te houden. Hij speelde evenwel op veld 32 en dreigde met hel en verdoemenis. Ook daarna wist ik het te houden. Je kunt het wellicht nazoeken op de site van de masterclass. Misschien was ik nog niet zover. Dan staat het er over een maandje of wat. Ik denk, dat het plan 9-13-19x9 een betere kans is voor zwart. Gisteren in Turbo dambase gekeken naar de voorkomende gevallen. Ik kan mij niet herinneren, dat enig witspeler er nog iets van heeft weten te maken.

Het was geen gemakkelijk toernooi. Zoals Rob Clerc mij heeft verteld, is het belangrijkste probleem voor iemand van mijn leeftijd gedurende zo'n toernooi om voldoende uitgerust achter het bord te verschijnen. Blitz dammen en disco dammen heb ik zonder aarzelen aan mij voorbij laten gaan. Grootmeesters zijn in bepaalde opzichten fantastische dammers. Steeds weten ze met verrassingen te komen. Uitgerust en met een goede tijdverdeling ben je dan niet geheel weerloos. Je moet er echter niet aan denken direct weer verder te moeten gaan in Nijmegen.

[Giwdul]

Rangschikking Den Haag top 20 op basis van punten en vervolgens gemiddelde tegenrating.
Toegevoegd aantal GMI's als tegenstander.

1. Baljakin GMI's: 2

2. Luteijn GMI's: 4
3. Valneris GMI's: 1
4. Dusseldorp GMI's: 3
5. Thijsen GMI's: 0
6. Provoost GMI's: 1
7. Jansen GMI's: 1
8. Amrillaew GMI's: 0

9. Boomstra GMI's: 4
10. Braake GMI's: 2
11. Bronstring GMI's: 3
12. Getmanski GMI's: 0
13. Domchev GMI's: 2
14. Heusdens GMI's: 0
15. Messemaker GMI's: 0
16. Wassink GMI's: 1
17. Clasquin GMI's: 0

18. Ludwig GMI's: 5
19. Klis GMI's: 0
20. Palmans GMI's: 2

Rangschikken op punten en vervolgens prestatierating

1. Baljakin 1603.8 GMI's: 2

2. Luteijn 1594.8 GMI's 4
3. Dusseldorp 1536.4 GMI's: 3
4. Valneris 1525.6 GMI's: 1
5. Thijssen 1497.2 GMI's: 0
6. Provoost 1485.4 GMI's: 1

7. Boomstra 1499.1 GMI's: 4
8. Braake 1460.5 GMI's: 3
9. Bronstring 1454.5 GMI's 3
10. Jansen 1451.1 GMI's: 1
11. Amrillaew 1441.8 GMI's: 0
12. Domchev 1427.0: GMI's: 2
13. Getmanski 1423.9 GMI's: 0
14. Heusdens 1382.7 GMI's: 0
15. Messemaker 1366.6 GMI's: 0
16. Wassink 1307.2 GMI's: 1
17. Clasquin 1235.4 GMI's: 0

18. Ludwig 1461.6 GMI's: 5
19. Klis 1406.4 GMI's: 0
20. Palmans 1352.7 GMI's: 2


Rangschikking op basis van prestatierating
NB: wanneer de speler voor het toernooi een KNDB-rating zou hebben gelijk aan de prestatierating, zou deze persoon tijdens het toernooi geen ratingpunten winnen of verliezen. De behaalde score komt exact overeen met de verwachte score.

1. Baljakin 1603.8
2. Luteijn 1594.8
3. Dusseldorp 1536.4
4. Valneris 1525.6
5. Boomstra 1499.1
6. Thijssen 1497.2
7. Provoost 1485.4
8. Ludwig 1461.6
9. Braake 1460.5
10. Bronstring 1454.5
11. Jansen 1451.1
12. Amrillaew 1441.8
13. Domchev 1427.0
14. Getmanski 1423.9
15. Klis 1406.4
16. Heusdens 1382.7
17. Messemaker 1366.6
18. Palmans 1352.7
19. Wassink 1307.2
20. Clasquin 1235.4

[Piet Bouma]

Mooie lijstjes Giwdul.
Een klein zijstapje. Wat is nu te prefereren: Zwitsers op rating of Zwitsers via Solkoff?
Ik heb het gevoel dat bij Zwitsers op rating je er voor moet zorgen als een speer uit de startblokken te gaan, waardoor je vervolgens door de loting (midden in de puntengroep) en wat consolidatie tegen de favorieten je een perfecte tegenstandersrating verkrijgt. Als je als favoriet bij de start te veel morst, kun je nog wel pogen om langszij te komen, maar leg je het af op tegenstandersrating. Je zult er dan in punten voorbij moeten.
Doet niks af aan de geweldige topprestaties van Alexander Baliakin de laatste tijd hoor, en ook Frits Luteyn heeft een voortreffelijk THO gespeeld.

Ik vraag me af wanneer je de loting bij Zwitsers op rating niet midden in de puntengroep (zo gaat het toch?) doet, maar tegen de laatste van de puntengroep (zoals bij de “normale” Zwitserse loting) niet een nivellering (dus dichter bij elkaar liggende tegenstandersratingen krijgt) en het daardoor tot het eind spannender voor achtervolgers kan blijven. Is zoiets statistisch na te bootsen? En klopt die nivellering?
Het “gevaar/nadeel” van zo’n lotingsystematiek is natuurlijk dat de winnaar het “verwijt” kan krijgen dat hij een aantal zwakkere tegenstanders heeft gehad en daardoor de (mogelijk) grotere puntenvoorsprong als “normaal” heeft verkregen.

[Luteijn]

Mooie lijstjes Giwdul.
Een klein zijstapje. Wat is nu te prefereren: Zwitsers op rating of Zwitsers via Solkoff?
Ik heb het gevoel dat bij Zwitsers op rating je er voor moet zorgen als een speer uit de startblokken te gaan, waardoor je vervolgens door de loting (midden in de puntengroep) en wat consolidatie tegen de favorieten je een perfecte tegenstandersrating verkrijgt. Als je als favoriet bij de start te veel morst, kun je nog wel pogen om langszij te komen, maar leg je het af op tegenstandersrating. Je zult er dan in punten voorbij moeten.
Doet niks af aan de geweldige topprestaties van Alexander Baliakin de laatste tijd hoor, en ook Frits Luteyn heeft een voortreffelijk THO gespeeld.

Ik vraag me af wanneer je de loting bij Zwitsers op rating niet midden in de puntengroep (zo gaat het toch?) doet, maar tegen de laatste van de puntengroep (zoals bij de “normale” Zwitserse loting) niet een nivellering (dus dichter bij elkaar liggende tegenstandersratingen krijgt) en het daardoor tot het eind spannender voor achtervolgers kan blijven. Is zoiets statistisch na te bootsen? En klopt die nivellering?
Het “gevaar/nadeel” van zo’n lotingsystematiek is natuurlijk dat de winnaar het “verwijt” kan krijgen dat hij een aantal zwakkere tegenstanders heeft gehad en daardoor de (mogelijk) grotere puntenvoorsprong als “normaal” heeft verkregen.

Wouter Ludwig is afgestudeerd op Zwitsers. Hij adviseert Zwitsers op rating. Hij heeft het in zijn proefschrift statistisch onderbouwd. Overigens vindt hij Zwitsers op rating niet eens de meest optimale vorm. Hij adviseert een ranglijst zuiver op rating. Dan gaat de afscheiding nog beter.

Het probleem bij Zwitsers is om voldoende afscheiding te krijgen. Bij Zwitsers op rating ontstaat de afscheiding tussen de zwakke broeders en de favorieten sneller. Immers de sterke spelen de eerste drie ronden uitsluitend tegen mensen met tenminste 150 Elo minder. De technische commissie van de FMJD stelt tegenwoordig Zwitsers op rating vrijwel verplicht.

Zelf slaagde ik erin om de eerste drie partijen te winnen. Daarna ging het vanzelf. Anderen hadden in de tweede of derde ronde een lekke band. Ook had ik voordeel van mijn lage rating, waardoor ik al vroeg in het toernooi de grootmeesters kreeg.

Als Baljakin niet in de voorlaatste ronde een cadeautje had gehad van Wouter Ludwig, dan had ik moeiteloos het toernooi gewonnen. Elke grootmeester had enorm nadeel van het spelen tegen iemand met slechts 1400 aan Elo. Ruim voor het einde was duidelijk, dat ik met vier remises in de laatste ronde erg hoog zou eindigen. Ook van Dusseldorp en Provoost hadden deze situatie.

[Piet Bouma]

Mooie lijstjes Giwdul.
Een klein zijstapje. Wat is nu te prefereren: Zwitsers op rating of Zwitsers via Solkoff?
Ik heb het gevoel dat bij Zwitsers op rating je er voor moet zorgen als een speer uit de startblokken te gaan, waardoor je vervolgens door de loting (midden in de puntengroep) en wat consolidatie tegen de favorieten je een perfecte tegenstandersrating verkrijgt. Als je als favoriet bij de start te veel morst, kun je nog wel pogen om langszij te komen, maar leg je het af op tegenstandersrating. Je zult er dan in punten voorbij moeten.
Doet niks af aan de geweldige topprestaties van Alexander Baliakin de laatste tijd hoor, en ook Frits Luteyn heeft een voortreffelijk THO gespeeld.

Ik vraag me af wanneer je de loting bij Zwitsers op rating niet midden in de puntengroep (zo gaat het toch?) doet, maar tegen de laatste van de puntengroep (zoals bij de “normale” Zwitserse loting) niet een nivellering (dus dichter bij elkaar liggende tegenstandersratingen krijgt) en het daardoor tot het eind spannender voor achtervolgers kan blijven. Is zoiets statistisch na te bootsen? En klopt die nivellering?
Het “gevaar/nadeel” van zo’n lotingsystematiek is natuurlijk dat de winnaar het “verwijt” kan krijgen dat hij een aantal zwakkere tegenstanders heeft gehad en daardoor de (mogelijk) grotere puntenvoorsprong als “normaal” heeft verkregen.

Wouter Ludwig is afgestudeerd op Zwitsers. Hij adviseert Zwitsers op rating. Hij heeft het in zijn proefschrift statistisch onderbouwd. Overigens vindt hij Zwitsers op rating niet eens de meest optimale vorm. Hij adviseert een ranglijst zuiver op rating. Dan gaat de afscheiding nog beter.

Het probleem bij Zwitsers is om voldoende afscheiding te krijgen. Bij Zwitsers op rating ontstaat de afscheiding tussen de zwakke broeders en de favorieten sneller. Immers de sterke spelen de eerste drie ronden uitsluitend tegen mensen met tenminste 150 Elo minder. De technische commissie van de FMJD stelt tegenwoordig Zwitsers op rating vrijwel verplicht.

Zelf slaagde ik erin om de eerste drie partijen te winnen. Daarna ging het vanzelf. Anderen hadden in de tweede of derde ronde een lekke band. Ook had ik voordeel van mijn lage rating, waardoor ik al vroeg in het toernooi de grootmeesters kreeg.

Als Baljakin niet in de voorlaatste ronde een cadeautje had gehad van Wouter Ludwig, dan had ik moeiteloos het toernooi gewonnen. Elke grootmeester had enorm nadeel van het spelen tegen iemand met slechts 1400 aan Elo. Ruim voor het einde was duidelijk, dat ik met vier remises in de laatste ronde erg hoog zou eindigen. Ook van Dusseldorp en Provoost hadden deze situatie.

Wouter Ludwig heeft in zijn proefschrift zich gebaseerd op "oude" toernooien, waarbij of Solkoff gehanteerd is met de normale loting of Zwitsers op rating met ook de loting op de ratingmanier.
En dan kijkt hij vervolgens (volgens mij) welke "manier" Solkoff, Tegenstandersrating, TPR of STPR de meest betrouwbare voorspelling doet ten opzichte van de werkelijke score en verwachte score na elke gespeelde ronde. Daar komt STPR het dichtste bij.
Overigens zou ik ook niet weten hoe je anders zou moeten doen hoor.

Mijn stelling is een beetje doordat je bij Zwitsers op rating de toppers in de loting een voordeeltje geeft (sterkere tegenstand in de lotingsgroep) en als topper gewoon ook goed scoort (snel uit de startblokken) voordeel hebt c.q. een fikse tegenstandersrating krijgt.
En ik vraag me af of het niet beter is "gewoon" Zwitsers te loten bij Zwitsers op rating.
Dat is m.i. nog nooit gebeurd, dus er is ook geen statistiek van. Dus daarom ook de vraag "is dit statistisch te onderbouwen" en zou er dan een "nivellering van tegenstandersrating plaatsvinden (dus gespeeld tegen een groep van spelers met vrijwel dezelfde sterkte op rating dan je naaste concurrent).

Dus ik ben eigenlijk wel benieuwd naar het antwoord van Giwdul.

[Giwdul]

Frits geeft precies aan hoe ik er over denk. Omdat je erom vraagt zal ik het nog even toelichten:

Ik geef de voorkeur aan Zwitsers op rating omdat de loting hierbij meer gelegenheid geeft om spelers van elkaar te onderscheiden. Ik heb bij Zwitsers op STPR gekeken naar zowel loting op weerstand als naar loting op rating. De loting op rating was voor dit systeem significant beter dan de loting op weerstand.

De statistische methode die ik gebruikt heb: ik heb ronde toernooien gesimuleerd met 120 deelnemers op basis van de rating van de deelnemers. De ratings komen overeen met de ratings van deelnemers aan een open NK. De onderlinge uitslagen zijn gebaseerd op basis van oude uitslagen tussen spelers met vergelijkbare ratings van de koppels.

Het Zwitsers systeem geeft een prognose van de einduitslag van het ronde toernooi. De gemiddelde afwijking is gemeten. Over 100 verschillende gesimuleerde ronde toernooien van 120 deelnemers bleek STPR met loting op Solkoff een significant grotere afwijking te geven dan STPR met loting op Rating. (tevens is STPR op rating vaker beter, 75 keer beter voor STPR op rating, 25 keer beter voor STPR op solkoff). Op andere manieren heb ik de paringssystemen niet ceteris paribus vergeleken.

Piet noemt het spelen tegen sterke spelers in de beginfase een voordeel voor de sterke topspelers. Het nadeel van het spelen tegen sterke tegenstanders is dat de kans op remise groter is. Dit voordeel en nadeel zouden op de lange termijn in evenwicht moeten zijn. Het onderscheiden van spelers komt in het Zwitsers over het algemeen op het volgende neer.

Speler A speelt tegen iemand met een rating van 1250. Speler B speelt tegen iemand met een rating van 1400. Wint speler A en speelt speler B remise, dan wint A het van B. Hebben beide spelers hetzelfde resultaat, dan heeft speler B de hoogste klassering. Het wordt zuurder voor speler A wanneer de tegenstander van speler B een rating van 1251 zou hebben. Bij hetzelfde resultaat boekt speler B een beter resultaat. Het is een interessante vraag of een nivellerend paringssysteem uberhaupt wel wenselijk is... Wel zou het in een keer duidelijk zijn dat wanneer speler A een punt meer haalt, dat hij ook echt beter gepresteerd heeft.

Wat overigens wel een probleem is, is dat het in de eerste ronde voor een 1500speler qua tegenrating veel uitmaakt of hij tegen een 900 speler (98% score)of een 1100 (92% score) speler zit. Over 9 rondes is zo'n verschil moeilijk goed te maken, terwijl een topspeler in werkelijkheid slechts een paar zweerdruppeltjes extra besteedt aan de 1100 speler,
Voor een 1500 speler is dit verschil ongeveer net zo groot als het verschil tussen een 1400 (64%) speler en een 1350 (70%) speler.

Dat er nog steeds gekeken wordt naar gemiddelde tegenrating vind ik spijtig.

[Piet Bouma]

Wat overigens wel een probleem is, is dat het in de eerste ronde voor een 1500speler qua tegenrating veel uitmaakt of hij tegen een 900 speler (98% score)of een 1100 (92% score) speler zit. Over 9 rondes is zo'n verschil moeilijk goed te maken, terwijl een topspeler in werkelijkheid slechts een paar zweerdruppeltjes extra besteedt aan de 1100 speler,
Voor een 1500 speler is dit verschil ongeveer net zo groot als het verschil tussen een 1400 (64%) speler en een 1350 (70%) speler.

En dat probleem zit er volgens mij ook nog in de tweede en derde ronde (loting tegen 1200-1300 spelers, voor de 1500 speler ook nog niet zo'n probleem). De toppers, die dat goed doorkomen, scoren gezien hun hogere tegenstandersrating m.i. dan altijd significant beter (zijn natuurlijk ook van wereldklasse!), dan de toppers, die daar een puntje laten liggen. Dat verschil in tegenstandersrating is dan vrijwel niet meer goed te maken. Dat bedoelde ik met goed uit de startblokken komen.
Mijn (niet bewezen ) stelling is: Als je "gewoon" Zwitsers loot, krijg je meer nivellering in tegenstandersrating, en is het voor een topper, die een missertje maakt in de eerste drie ronden, makkelijker om in het klassement terug te komen.

Overigens ben ik net als Giwdul dol op lijstjes. Ik heb de gemiddelde tegenstandersrating ook eens uitgerekend op de FMJD- en KNDB-rating per 1-7-2010. (The Hague Open gebruikte de tussentijdse KNDB-rating per 1-1-2010).
Ik dacht dat dit misschien wat uit zou maken. Ben even een paar uurtjes op de vrije middag bezig geweest. Krijg ze niet zo mooi in het scherm. (met code lukt ook niet mooi vanuit Excel)
1e tegenstandersrating is de gebruikte per 1-1-2010, 2e tegenstandersrating is de FMJD-rating per 1-7-2010, 3e tegenstandersrating is de KNDB-rating per 1-7-2010 en daarachter telkens de plaatsing op punten en tegenstandersrating.

• Alexander Baliakin 14 1362.11 1 2240.33 1 1366.22 1
  Frits Luteijn 13 1383.67 2 2248.22 2 1393.78 2
  Guntis Valneris 13 1340.78 3 2221.56 3 1350.89 3
  Cor van Dusseldorp 13 1332.56 4 2223.11 4 1337.56 4
  Kees Thijssen 13 1313.78 5 2194.78 5 1320.00 5
  Ben Provoost 13 1295.78 6 2166.56 6 1299.00 7
  Hans Jansen 13 1290.00 7 2165.22 7 1299.78 6
  Mourodoullo Amrillaew 13 1266.78 8 2143.44 8 1273.22 8
  Roel Boomstra 12 1369.44 9 2245.11 9 1372.44 9
  Krijn ter Braake 12 1309.78 10 2187.56 10 1318.11 10
  Evert Bronstring 12 1302.00 11 2182.89 11 1305.22 11
  Alexander Getmanski 12 1291.22 12 2162.78 12 1283.78 14
  Aleksej Domchev 12 1291.11 13 2133.33 14 1303.67 12
  Ron Heusdens 12 1268.56 14 2152.67 13 1287.22 13
  Bas Messemaker 12 1204.89 15 2084.33 15 1208.67 15
  Gerrit Wassink 12 1174.56 16 2078.33 16 1185.44 16
  Harry Clasquin 12 1078.44 17 1980.00 17 1084.11 17
  Wouter Ludwig 11 1354.00 18 2224.44 18 1363.22 18
  Martijn van der Klis 11 1300.56 19 2196.44 19 1311.22 19
  Maikel Palmans 11 1261.33 20 2140.78 20 1272.67 20

De top 10 blijft vrijwel gelijk! (reken- en tikfouten voorbehouden).
Dus de ratings van de spelers blijken zo stabiel, dat het in een half jaar niet zoveel uitmaakt of je de recentste ratinglijsten gebruikt.

[Jan Pieter]

Mijn (niet bewezen ) stelling is: Als je "gewoon" Zwitsers loot, krijg je meer nivellering in tegenstandersrating, en is het voor een topper, die een missertje maakt in de eerste drie ronden, makkelijker om in het klassement terug te komen.

Dat ben ik met je eens. Bij zwitsers op weerstand wordt een speler met hoge weerstand gepaard tegen iemand in dezelfde puntengroep met lage weerstand. Dit is in principe een gunstige paring voor de hooggeplaatste speler, met een nivellerend effect op de weerstandsverschillen tot gevolg.

Het idee achter zwitsers op rating is, dat de tegenstandersrating een betrouwbaarder graadmeter is dan de weerstandspunten. Daar kan ik wel in meegaan, maar het is mij onduidelijk waarom bij de paring dan wordt gekeken naar de eigen rating ipv de tegenstandersrating. Dat je in de eerste rondes de nummer 1 tegen nummer 0,5n + 1 plaatst, kan ik nog begrijpen. Op die manier krijg je snel een eerste schifting onder de deelnemers. Maar ik kan geen argument bedenken, waarom je in de tweede helft van het toernooi nog steeds zo zou paren. Veel logischer lijkt om dan degene met de hoogste tegenstandersrating te paren aan degene met de laagste tegenstandersrating. Zwitsers zoals we dat al kennen dus, alleen vervangen we de weerstandspunten door de (nauwkeuriger) weerstandsrating.
Dat heeft nog een voordeel. In het huidige zwitsers op rating worden spelers altijd een flink eind omhoog of omlaag gepaard. Iemand met een rating van 1200 krijgt bijna altijd tegenstanders met een rating boven de 1300 of onder de 1100. Een groot deel van het veld kan hij dus onmogelijk ontmoeten. Dat probleem is dan ook meteen opgelost.

[Luteijn]

Het afgelopen toernooi in Den Haag was een redelijk succes voor mij. Hoewel ik natuurlijk graag een grootmeester resultaat had willen hebben. Qua punten en aantallen grootmeesters was mijn toernooi in orde. Echter het aantal buitenlanders bleek één te weinig te zijn. Dat had niet eenvoudig anders gekund aangezien in de laatste twee ronden er geen enkele mogelijkheid was om mij een buitenlander toe te bedelen. De enige manier om aan de regels te voldoen en een grootmeester resultaat te halen in een Nederlands toernooi is om reeds de eerste ronde een geleide loting toe te passen. D.w.z. de spelers die een resultaat willen hebben systematisch tegen een buitenlander te zetten. Alleen Wouter Ludwig had voldoende buitenlanders. Maar het was slechts een meester resultaat. Als hij de laatste twee ronden stand had gehouden, dan had er voor hem wellicht zelfs een grootmeester resultaat ingezeten.

Zaterdag had Ton Sijbrands mijn partij tegen Getmanski in de krant. Het was best een redelijk succes voor wit. Maar echt sluitend was het allemaal niet. Dat is in de Keller niet ongewoon. Het witte spel kan ontzettend slecht tegen analyses achteraf (met de computer). In de diagramstand speelde Getmanski veel te snel (feitelijk a tempo). Hij meende alles gezien te hebben en was kennelijk erg moe. De ruil 17-21x21 werd beantwoord met 33-29 en het liep vanzelf. Schwarzman blijkt ook al eens met deze manoeuvre een collega gevloerd te hebben. Het was achter het bord niet lastig te vinden.



De computer kwam onmiddellijk met het schijnoffer 27-32 en 14-20. Daarna heeft wit een ongelooflijk aantal mogelijkheden. Speelbaar zijn 34-29, 33-29 en het tegenoffer 24-19. Na het tegenoffer heeft wit wederom een groot aantal zetten. Het ruiltje 37-32x32 valt wat tegen door de zwarte reactie 24-29. Er zijn natuurlijk wel diverse alleszins bevredigende voortzettingen voor wit. Maar geen daarvan ontstijgt de waardering 0.05. Het dammetje 34-29 17-21x32 24-19 en 31-27 is zelfs niet eens beter voor wit. Ton Sijbrands was niet erg te spreken over de laatste zet van zwart t.w. 2-7. Hij dacht dat 19-23 beter was. Het gaat dan om de ruil 38-32x32 en zwart ligt enigszins op een spijkerbed. Evenwel echt verloren is het allemaal niet.



In deze stand gaat om de ruil 17-21x21. De afwikkeling 32-27 en 31-27 doet dan niet veel. Aangewezen is 34-30 (25x43) 48x39x3 (43-48) (22-27x18) en er staat een afspel met een waardering van 0.32 op het bord. Je moet eventjes zien, dat de afwikkeling 34-30 etc. ook werkt als zwart i.p.v. 17-21x21 de zet 14-19 speelt. Echter na afloop moet wit wel de dure afname 49-43 en 37-32 nemen met vrijwel gewonnen afspel, want na 3-25 neemt zwart en niet wit de vijandelijk dan af met 22-27x39. Ton Sijbrands maakt nog een opmerking over de 29-24 i.p.v. de ruil 38-32x32. Ik heb mij er tijdens de partij en bij de analyse over deze mogelijkheid gebogen. Het fundamentele bezwaar van deze variant is vrijwel altijd de achterloop 14-20.



Wit heeft diverse mogelijkheden. Geen daarvan is erg overtuigend. Je kunt kijken naar 26-21x32, 33-29 en 24-19. In tegenstelling tot een hoofdvariant is de manoeuvre 26-21x32 hier weinig effectief. Wit heeft geen schijf op 42 en kan daarom niet doordrukken. Na 33-29 zijn er wel eens kansen voor wit. Evenwel veel stelt het niet voor. Schijf 35 is een zwakte. Vaak heeft zwart het brutale 27-32 gevolgd door 17-21x32. De enige zet lijkt 24-19 (23x14) (Op (13x24) eerst even ruilen met 37-32 en daarna pas 34-30) 15x24 (13-19x19). In een hoofdvariant kwam ik recentelijk tot de conclusie, dat zwart zeer overwegend staat. Ik vreesde dat dat hier ook het geval is. Getmanski is eigenlijk een beetje te jong voor deze variant. Vrijwel alle topspelers van mijn generatie (Ivens, Toet, Varkevisser, Sijbrands, Clerc, etc.) schudden de bovenstaande varianten met de losse pols uit de mouw.