Is dammen een kinderspel?

[Fred van Amersfoort]

Dan herhaal ik ook maar eens iets. Er zit dus 30.000 euro in maar het werkt allemaal niet optimaal? Wie gaf dat bedrag uit? Aan wie? Hoe ging het selecteren van uitvoerende partij? Welke kwaliteitsgarantie en nazorg was er?

[Paul van de Veen]

Lijkt me een vraag die je aan de KNDB moet stellen. Of aan de Bondsraad.

[Frans de Jonge]

Met onzin bouw je geen beleid.

Ha Henk, je legt bijna de vinger op de zere plek. Want eerst heb je toch een visie nodig voordat je beleid gaat bedenken en uitrollen. En is het traditionele spel goed handhaven door verjonging op een paar locaties (Hoogeveen, Wageningen, e.d.) in Nederland een teken dat het goed gaat met de damsport? We bevorderen immers het traditionele spel in een traditionele omgeving.

Zeer met je eens Frans. Visie & Beleid zijn een twee-eenheid. Vijf jaar geleden publiceerde Jaap van Galen zijn overzicht van het verloop in ledentallen. Belangrijke conclusie: tussen de 20 en 50 jaar damt vrijwel niemand meer. Nu zal dat dus zijn: tussen de 20 en 55 jaar damt vrijwel niemand meer. Over vijf jaar zal het zijn: tussen de 20 en de 60 jaar damt niemand meer. Landelijk zijn we gewoon weggevaagd. Er zijn inderdaad enkele plaatsen waar men werkt op de traditionele manier en met enig succes.
Hoogeveen en Wageningen worden veel genoemd. Misschien dat daar ook enige relativering op zijn plaats is. Hoe zit het daar bijvoorbeeld in de leeftijdsgroep 20-55? Laatst hoorde ik van een Wageningenspeler dat de clubavond soms door niet meer dan 10 mensen wordt bezocht.

Een ding is zeker, de voortzettende digitalisering van de denksporten, is een gegeven. Het ontwikkelen en het aanbieden van digitale voorzieningen hebben m.i. de hoogste prioriteit.

Dat digitale, dat weet ik zo net niet Frans. Naar mijn idee willen mensen elkaar graag ontmoeten in een leuke ambiance.
.

Ha Henk, ik weet van veel verenigingen dat er wekelijks maar 4 tot 6 partijen op de clubavond worden gespeeld. Dat ontmoeten door dammers doen ze vaak op andere momenten dan op een doordeweekse avond: de Nationale Competitie, dag-, sneldam- en zomertoernooien. Ik durf te stellen dat daar waar clubdammers veel aan externe toernooien meedoen, de onderlinge er een beetje bijhangt. Een damclub als in Uden telt wekelijks steevast ca. 25 dammers voor de onderlinge. De leuke ambiance geloof ik ook wel in, naast het digitale dammen en digitale oefenen.
Het is het onderzoeken waard waar nu echt behoefte aan bestaat. Misschien dat ik dit eens opstart vanuit de werkgroep Verenigingsondersteuning.

[Henk de Witt]

Ha Henk, ik weet van veel verenigingen dat er wekelijks maar 4 tot 6 partijen op de clubavond worden gespeeld. Dat ontmoeten door dammers doen ze vaak op andere momenten dan op een doordeweekse avond: de Nationale Competitie, dag-, sneldam- en zomertoernooien. Ik durf te stellen dat daar waar clubdammers veel aan externe toernooien meedoen, de onderlinge er een beetje bijhangt. Een damclub als in Uden telt wekelijks steevast ca. 25 dammers voor de onderlinge. De leuke ambiance geloof ik ook wel in, naast het digitale dammen en digitale oefenen.
Het is het onderzoeken waard waar nu echt behoefte aan bestaat. Misschien dat ik dit eens opstart vanuit de werkgroep Verenigingsondersteuning.

Frans, in mijn artikel 'Is dammen een kinderspel?' geef ik aan het slot puntsgewijs nog even aan wat er allemaal mis is in de damsport en hoe het beter kan. Ook het clubgebeuren komt aan bod. Zie de rood gekleurde punten. Nog even citeren uit eigen werk:

* Dammen als sport is dood, al zo’n veertig jaar, de bond zag niets in reanimatie
* Het corpus is nog niet definitief begraven, maar ruikt sterk
* Het grote publiek, media en sponsors houden niet van een dode sport
* Sommige dammers bedrijven graag de liefde met een dode sport
* Het grote publiek en een minderheid van de dammers walgt hiervan
* Dammen is voor kinderen, die in de middelbare schoolperiode zullen afhaken
* Dammen is voor ouderen, die al heel lang dammen. Het zal hun tijd wel duren
* Dammen is voor een klein groepje jonge, goed getrainde, zeer sterke spelers
* Zij zijn gedoemd veel, waanzinnig veel tijd te besteden aan het spelen van remise tegen elkaar
* Wil je genieten van topdammen? Van echte spanning, strijd en beslissingen in de Champions League van het dammen?
* Zoek dan geestverwanten en organiseer zelf toernooien
* Hou necrofielen en bijbelverkopers op afstand
* Ik adviseer topdammers om een eigen organisatie op te zetten
* Wil je een leuke club? Stop met die ene lange partij op de clubavond
* Organiseer meer leuke, gezellige sneldamavonden, geef de club meer een sooskarakter
* Ga niet in een lullig zaaltje zitten, maar zoek een mooie locatie
* Daar willen mensen best iets voor betalen, een avondje in het café kost ook gauw € 25
* Streef naar een gemengde club, 30% vrouwen binnen tien jaar is zeker haalbaar
* Verwacht niets van de bond, de bond heeft de damsport dood laten gaan
* De bond heeft aan het 'bevorderen van de damsport' een heel aparte uitleg gegeven
* Toch heeft de bond nog nut, denk aan de nationale competitie en opleiding van talenten

De redenen die jij aangeeft waarom het clubbezoek sterk tanende is kan ik onderschrijven. Zelf bezoek ik ook geen clubavonden meer, af en toe een toernooi spelen vind ik leuker. Maar het is als met alles in de damwereld, men constateert dat het clubbezoek tanende is en accepteert dit als voldongen feit. Stel dat in een zeer uitzonderlijk geval een huisdammer (m/v) zijn moed bijeenraapt en binnenstapt bij een club. Aldaar bedrijven vier of zes mensen hun edele hobby, het spelen ener lange partij. Hoe groot acht jij de kans dat hij na deze ene avond nog terugkomt? Zij al helemaal niet.

Jij zult denk ik het streven naar een gemengde club onderschrijven. Zie jij dit gebeuren?

Na de bestuurscrisis van vorig jaar is de discussie over het wegkwijnen van de damsport weer opgelaaid. En je ziet weer dezelfde reflexen. Geen analyse, geen hervormingen, geen ideeën om de damsport aantrekkelijker te maken, maar het oude werk. Aanvalsplannen, jeugdoffensieven, verspreiden van goedkope damborden, verenigingsondersteuning, boosheid op de Volkskrant. Net als alle vorige keren zal het wederom tot niets leiden. Nou ja, er zullen nog wat jonge sterke dammers bij komen. Het treurige is dat het grote publiek nauwelijks geïnteresseerd zal zijn in hun prestaties.

PS Frans. Ik heb zitten worstelen met de kleurtjes. Wat ik ook probeerde, steeds werd mijn tekst in het blauw gezet. Dat vond ik wat veel kleur, omdat ik ook al wat punten in het rood had gezet. Dus heb ik uiteindelijk het blauw verwijderd, waardoor ook jouw tekst in gewoon zwart/wit verschijnt. Excuus.

[Marcel Kosters]

(...)* Wil je een leuke club? Stop met die ene lange partij op de clubavond

In geval je dat letterlijk bedoelt: te pats boem. Te zwart of wit. En het doodvonnis voor iedere club die nog enig volume heeft.

De kern van iedere damclub bestaat momenteel uit dammers die juist graag die ene lange partij willen spelen. Niets staat iemand natuurlijk in de weg een nieuwe club op te richten, graag zelfs. Maar in een bestaande damclub is verstandig, in de geest van jouw suggestie te zoeken naar afwisseling en voor ieder wat wils. Als je tenminste niet de basis van je club van de clubavond wilt vervreemden. Zien of en hoe iets aansluit en op basis daarvan meer of minder daarvan aanbieden.

Op jaarlijks ca 40 clubavonden bijvoorbeeld beginnen met: 4 avonden sneldammen, 4 avonden rapid dammen, 1 avond 'ludiek dammen' en / of experimenteel dammen. Een Kersttoernooi. Een Paastoernooi. Tenminste 1 avond met een activiteit / evenement / toernooi die je expliciet openstelt voor belangstellenden en mensen van buiten de club. Daarnaast aan de 'reguliere' avonden bijvoorbeeld een extra dynamisch element toevoegen: knock-out. Hoe dan ook, afwisseling en een gevarieerd aanbod.

Met name rapid avonden (meerdere partijen op 1 avond, niet te snel en niet te langzaam) zijn bij uitstek geschikt voor nieuw binnen komende recreanten. Tegelijkertijd: een goed bezochte dam clubavond zal tussen de 20 en 30 bezoekers hebben. Bij de HDC zitten we met jeugd en (ook dammende) papa's inbegrepen gemiddeld aan de 35 bezoekers. Als je die iedere avond meerdere partijen tegen elkaar laat spelen, komen dezelfde mensen elkaar wel heel vaak tegen. Bij de HDC zoeken we daarom naar een middenweg. En proberen extra aandacht te besteden aan iedere belangstellende die binnen wandelt. Dat lukt relatief goed. Maar moet natuurlijk beter. Een ding is zeker: het afschaffen van de lange partij zou onze clubavond doen 'klappen'. Want dan komen dezelfde mensen elkaar te vaak tegen.

De lange partij is de ruggengraat van onze clubavond en stelt ons in staat om daar een afwisselend programma (zoals jij als ik je goed begrijp op zich ook betoogt) aan op te hangen.

* Organiseer meer leuke, gezellige sneldamavonden, geef de club meer een sooskarakter

Eens. Een damclub is een sociale club als iedere andere. Of zou dat moeten zijn. Maar ook en juist dan zul je enige structuur moeten bieden om te voorkomen dat je club los zand wordt. Een beetje structuur vinden mensen wel fijn.

* Ga niet in een lullig zaaltje zitten, maar zoek een mooie locatie

Eens.

* Daar willen mensen best iets voor betalen, een avondje in het café kost ook gauw € 25

Eens, al zal er altijd een kosten - baten afweging blijven.

* Streef naar een gemengde club, 30% vrouwen binnen tien jaar is zeker haalbaar

Uitstekend streven! Een meer gemengde populatie geeft meer prik en samenhang. Geeft ook meer organisatorische en communicatieve kracht. In ieder geval bij de jeugd proberen we ook en juist meisjes bij de club te krijgen en houden. Vorig jaar kwam zusje (6) met groter broertje (8) de clubavond op wandelen. Want zusje gaat overal waar broertje gaat. Maar niet met de bedoeling om zelf te gaan dammen. Toch maar meteen zusje overal bij betrokken. Inmiddels is zusje voor haar leeftijd een begenadigd speelster en minstens zo fanatiek als haar broer.

Bij de jeugd zie ik geen reden, waarom niet 50-50 of voor de verandering overwegend meer meisjes dan jongens zouden kunnen dammen. Als je kijkt naar bijvoorbeeld Estland en Polen is dat ook daadwerkelijk het geval. Er lopen daar relatief veel meer meisjes (en uiteindelijk jonge vrouwen) in het dammen rond dan in Nederland. Op de lange termijn moet dat percentage met gericht jeugdbeleid dus sowieso te regelen zijn.

Ik werd een tijdje terug aan de succesvolle vrouwentoernooien in Delft herinnerd bij het lezen van een van je posts. Met name een toernooi waar je een maximum van 60 deelnemers moest stellen. Het bijeen krijgen van club damsters is natuurlijk een kwestie van hen op een goede wijze benaderen. Wat op zichzelf een kunst is. Maar ik ben ook en met name benieuwd, hoeveel recreatieve damsters meededen en hoe je hen hebt aangesproken. In geval je dat hier zou willen delen lijkt me dat leerzaam.

[nico leemberg]

Hoofdlijn 2000 nr. 75

[Marcel Kosters]

Bedankt, Nico!

[Henk de Witt]

Hoofdlijn 2000 nr. 75

Verrassend Nico, dat je dit tevoorschijn hebt weten te halen! Eerlijk gezegd was ik helemaal vergeten dat ik dit artikel voor Hoofdlijn heb geschreven. Ja, dat waren mooie tijden!

Het bijeen krijgen van club damsters is natuurlijk een kwestie van hen op een goede wijze benaderen. Wat op zichzelf een kunst is. Maar ik ben ook en met name benieuwd, hoeveel recreatieve damsters meededen en hoe je hen hebt aangesproken. In geval je dat hier zou willen delen lijkt me dat leerzaam.

Marcel, ik weet wel dat ik op diverse plaatsen over het vrouwendammen heb gepubliceerd. In Het Damspel, op het forum, en er ook wel met bestuurders over heb gesproken. Met name met Theo van den Hoek, die toen KNDB-voorzitter was. Theo zorgde er ook voor dat er een royale bijdrage uit het Promotiefonds kwam. Hoe we aan zoveel vrouwelijke recreanten kwamen? Simpel, door van te voren veel vrouwendamborden - een leuk breipatroontje op de achterkant - te verspreiden. Geintje.
Theo zal zich misschien nog herinneren dat we op het terras van De Koempel in Brunssum in gesprek raakten met een - zeer aantrekkelijke, dit ter zijde - dame in rijbroek. Oef, ik krijg het nog een beetje warm als ik er aan terugdenk. En dan dat zachte Limburgse accent. Paardrijden was haar hobby. Uiteraard kwam de hobby, dammen, van Theo en mij ook te sprake. Het was een paar maanden voor het vrouwentoernooi in Delft en ik nodigde haar van harte uit om mee te doen. Dat zij weinig wist van dammen was geen bezwaar. In de recreantengroep waren er vast dames die er nog minder van wisten. Maar ja, zij zat met haar paard. Waar moest zij het paard laten op zondag? Ik zag haar probleem, maar meteen ook de oplossing. Achter het speelgebouw lag een grasveld met het heerlijkste groene gras dat je je kunt indenken. Paard meenemen dus! Je begrijpt Marcel, ik had haar een voorstel gedaan dat zij niet kon weigeren. Ze vroeg nog wel enige bedenktijd, voor de vorm natuurlijk. De volgende dag zouden wij elkaar weer treffen bij De Koempel. We namen afscheid en Theo en ik gingen naar binnen, alwaar een groepje dammers in het halfduister zat te analyseren. De dame met rijbroek hebben we niet meer gezien. Ik vermoed dat het een paard een griepje had gekregen. Zo'n beest, pardon dier, heeft goede verzorging nodig.
Was dit een serieuze poging een deelneemster te werven? Dat niet, maar het was een aangenaam gesprek waarbij veel gelachen werd. En wellicht - hopelijk - zegt het meer over de manier van werven dan een uitgebreid exposé. Overigens denk ik dat er verder nauwelijks een principieel verschil is met werving voor 'mannendammen', zij het dat dammen, zoals vrijwel alle sporten, van oudsher een mannending was. De drempel ligt voor vrouwen dus hoger. Denk ook aan het vrouwenvoetbal dat momenteel geweldig in de lift zit. In de jaren veertig werd vrouwenvoetbal verboden door deftige KNDB-heren in donkere pakken. De vrouwen zouden er klapkuiten van krijgen.