WK 2017 Tallinn

[Henk de Witt]

Leuk stukje Henk.

Ik denk dat we alleen moeten gaan accepteren dat de tijd dat serieus geld verdiend kan worden met dammen door topspelers, trainers, coaches of bondsbureau-medewerkers vrijwel voorbij is.
De topspelers merkten het al, de anderen zullen het spoedig ook (moeten) gaan merken.

Er is te laat ingegrepen, om dit tij nog te kunnen keren.

En zelfs als nu (of op korte termijn) de noodzakelijke veranderingen worden doorgevoerd, dan zal het nog lange tijd duren voordat de negatieve trend in het ledental van de KNDB wordt omgezet in een positieve trend.

Maar voor de rest kan ik me volledig vinden in het stukje.

Te laat inderdaad, honderd procent mee eens Ton. Maar een idee zonder praktische waarde, kan toch waardevol zijn. Sartre zei ooit dat je meest schitterende dingen bedenkt als je dronken bent. De volgende dag blijkt het allemaal onzin te zijn, maar je hebt toch plezier beleefd aan het bedenken ervan.

[Henk de Witt]

Die negatieve trend in het ledental van de KNDB, komt dat nu doordat dammers massaal deze mooie denksport de rug toekeren vanwege de kans dat 40% van de partijen in de Nationale competitie in een -soms zwaar bevochten- remise eindigen?

Nee dommerdje, hoe kom je nou weer bij zo'n absurde koppeling van ledenverlies en remisepercentage in de ereklasse. De redenen voor ledenverlies zijn uit en te na besproken op dit forum.

Zijn er resultaten bekend van exit polls?

Jazeker, die zijn uit en te na besproken op dit forum.

Of daalt ons ledenaantal vooral omdat er meer dammers doodgaan dan er nieuw´bloed´ bijkomt?

Ja, maar nu stel je weer een verkeerde vraag. Dat dammers doodgaan is een feit, daar valt weinig aan te doen. Dat er weinig aanwas is en de jeugd die wel damt massaal afhaakt in de middelbare schoolperiode, dat is natuurlijk, tot op zekere hoogte, wel beïnvloedbaar. Is op dit forum uit en te na besproken.
Paul, Paul wat spookt er toch allemaal rond in dat warrige hoofd van je. We kunnen toch niet steeds ten behoeve van jou alles herhalen?

In Overijssel is een succesvolle Regio pilot geweest om jongeren te laten dammen. Uit het niets maakten 160 jongeren kennis met ons spel waarvan er een 20 door bleven dammen in een jeugdclub. Als dat nou bij elke vereniging zou gebeuren....

Tja, als dat nou eens zou gebeuren. Rekenkundig zou het ledental van de KNDB naar grote hoogte kunnen stijgen.
Maar dat gebeurt dus niet omdat de jeugd in de aspiranten- en juniorleeftijd massaal afhaakt. Op dit forum en trouwens ook elders uit en te na besproken.

Dat dammers doodgaan is een ander probleem. Misschien hier inzetten op 'gezond leven en bewegen' programma's?

Uit onderzoek is gebleken dat denksporters gemiddeld langer leven en zelfs gemiddeld vijf jaar later alzheimer ontwikkelen. Overal gepubliceerd en besproken. Nooit van gehoord?

[Paul van de Veen]

Beste Henk,

Nog maar net is er iemand van dit forum verwijderd omdat het geen bijdragen waren maar afbreuken en nu begin jij helemaal los te gaan.
Als de argumenten op zijn dan maar overgaan tot sarcasme?
Toen ik ooit (2008 of 2009, meen ik) belangeloos en gratis naar Delft gereden kwam om jouw DUWO damtoernooi met elektronische borden op te luisteren was je een stuk vriendelijker.
Voor wat betreft oude dammers spreek ik uit ervaring. Ze gaan een keer dood.
EDC heeft het grote genoegen gehad de oudste actieve dammer ter wereld een lange tijd onder haar leden te mogen rekenen. Alex Content.
Op de website van EDC vind je nog wel wat aardige foto's van deze beminnelijke dammer.

Je vind überhaupt erg veel informatie op onze website.http://www.enschedesedamclub.nl/
Misschien zou je in plaats van lollig proberen te zijn eens wat tijd moeten stoppen in het bijwerken van jullie website http://damclub-dos-delft.acdbv.nl/.

Als je het niet erg vind ga ik weer even verder met de website's EDC en PODB, met m'n pogingen om promo damborden te regelen, met de organisatie van de nieuwe Regio-Pilots, met het mee helpen organiseren van de op een na grootste damprovincie van Nederland samen met m'n 5 collega-bestuursleden, (vanavond bestuursvergadering), met de poging om de HF Vrouwen en Algemeen in januari/februari in Zwolle te laten spelen, pogingen om de HF Welpen Schooldamkampioenschap in februari 2018 hier georganiseerd te krijgen. Ik ben vandaag actief op zoek geweest naar promotiemateriaal voor onze inmiddels 5 nieuwe jeugddammertjes. Moet verder ook hoognodig aandacht geven aan leden van EDC die door ziekte tijdelijk afwezig zijn.
Gisteravond moet ook nog netjes "afgehecht" worden.

Oef wat waren er weer veel dammers op die klassieke clubavond. En wat werd het weer laat en gezellig

Als ik daar allemaal mee klaar ben, (het zal wel een latertje worden) maak ik weer tijd voor jou.

[Vengaboy]

Henk, je bent een oude zeikerd, ledenaantallen zijn nog nooit gekoppeld geweest aan het zogenoemde remisespook,
aanwas van leden hangt samen met een sterk clubleven, enthousiaste vrijwilligers, zoals Paul, je moet er gewoon tijd in steken.
Denk je echt dat kereltjes en dames van een jaar of acht last hebben van de remise marge?

Het valt me tegen van je dat je een bestuurder zoals Paul aanvalt met cynische opmerkingen die gewoon geen hout snijden.
Ik stel voor dat je je energie besteed aan de positive elementen van het damspel, indien je niet meer in staat bent dat te doen, hou je dan maar stil.

[Henk de Witt]

Denk je echt dat kereltjes en dames van een jaar of acht last hebben van de remise marge?

Net als Paul ben jij een beetje de weg kwijt. Deze draad gaat over het WK in Tallinn. Niet over achtjarige kinderen.

[composite]

EDC heeft het grote genoegen gehad de oudste actieve dammer ter wereld een lange tijd onder haar leden te mogen rekenen. Alex Content.
Op de website van EDC vind je nog wel wat aardige foto's van deze beminnelijke dammer.

Dat klopt niet Paul. Alex was een snotneusje vergeleken bij Grigorijus Silo. http://dekvd.net/De_Problemist_17.html

[Paul van de Veen]

Bedankt voor de correctie. Ik beken direct m'n ongelijk.
Lex den Doop overleed op 97 jarige leeftijd op 28 april 2015.
Alex Content werd geboren op 21 januari 1918 en overleed op 98 jarige leeftijd op 21 mei 2016.
Hij damde nog tot enkele weken voor zijn dood.
In De Problemist schrijft Hein Wilsens over Grigorijus Silo die al dammend 106 werd.
Een record dat niet snel verbroken zal worden.

[Jan Pieter]

Deze draad gaat over het WK in Tallinn. Niet over achtjarige kinderen.

Ah, iemand die houdt van goed geordende discussies, dat waardeer ik.
Zullen we de discussie over het remiseprobleem en de mogelijke oplossingen daarvoor dan ook maar beperken tot 1 draad? Wel zo overzichtelijk.

[Henk de Witt]

Tallinn is geweest, nu vooruitkijken
Vooruitkijken betekent lering trekken uit wat is geweest. Wie niet leert van de geschiedenis, zal haar herhalen, inclusief gemaakte fouten.
Tijd voor een nabeschouwing, vragen en enkele conclusies. Mijn conclusies uiteraard.

INHOUD:
1. WK als hoogste podium van de damsport
2. Prestaties denksport goeddeels onzichtbaar
3. Sterkst bezette toernooi ooit
4. Denksport, publiek en media
5. Kansen in de media voor denksport
6. Communicatie FMJD
7. Remise bederft weer veel
8. Veel partijen in korte tijd
9. Ondermaats prijzengeld
10. Aanzien van het dammen daalt verder
11. Statusverlies topspelers
12. Verdeeldheid topspelers, eigen belang, geen charismatische leiders
13. Bestuurders zijn amateurs en vooral dammer
14. Indolente damwereld
15. Fundamentalisten versus vernieuwers

1. WK als hoogste podium van de damsport
Op een WK treffen de sterkste spelers ter wereld elkaar. Wat de Olympische Spelen zijn voor de atletiek, Wimbledon voor de tennissers, is het WK voor de dammers. De hele damwereld kijkt uit naar de krachtmeting tussen de Grote Meesters, naar hun topprestaties op het dambord. Niet tegen de mindere goden, maar tegen elkaar. Dat zou je denken, maar in hoeverre klopt dit?

2. Prestaties denksport goeddeels onzichtbaar
Bij een denksport als het dammen blijven de topprestaties goeddeels verborgen, zelfs voor de meeste dammers. Het gaat om strategisch inzicht, theoretische kennis, diepe berekeningen, alles speelt zich af in de hoofden van de spelers. Slechts een beperkt aantal sterke dammers kan meedenken met de grootmeesters. Een grotere groep, waaronder ik mij zelf reken, neemt indirect kennis van wat zich heeft afgespeeld, via analyses die van de partijen worden gemaakt. Een misschien nog grotere groep neemt geen kennis van deze analyses, zij volgen de uitslagen, het gaat hen vooral om de spanning. Wie mag zich de beste speler ter wereld noemen? Wie verrast? Wie valt tegen? Hoe doen onze landgenoten het? Wordt de troon wederom bestegen door een Oude Meester of moet de oude garde het veld ruimen voor een Jonge God?

3. Sterkst bezette toernooi ooit
Het toernooi in Tallinn was het sterkst bezette toernooi ooit. Ongelooflijk. Dit kwam door de opzet, met eerst voorronden waarvoor in feite een vrije inschrijving bestond voor sterke spelers. Er zat slechts één dag tussen de voorronden en de start van de finalegroep. Normaal gesproken zit er veel meer tijd tussen de schifting van afvallers en finalisten en de eigenlijke finale. Het voordeel van deze compacte toernooivorm was dat deelnemers uit landen zonder topspelers – en die uiteraard afvielen in de voorronden - toch het gevoel hadden deel te nemen aan een WK. Evenals hun landgenoten. De FMJD probeerde zo de damsport in die landen te promoten.
Merkwaardig was wel dat spelers uit toplanden, die niet WK-waardig waren, ook mee konden doen. Soms zelfs uitgenodigd werden om mee te doen. Op zich deed dit geen afbreuk aan het spektakelstuk dat dit WK was, maar ze konden wel invloed hebben op het sportieve verloop van dit toernooi. Er werd gespeeld volgens het Zwitserse systeem waarin loting belangrijk is.

4. Denksport, publiek en media
Voor het grote publiek is een denksport als dammen vrijwel uitsluitend interessant vanwege het element van strijd en spanning. Immers nog veel minder dan de modale dammer begrijpt men wat er in het hoofd van een grootmeester omgaat.
Bij fysieke sporten ligt dit wezenlijk anders. Zelfs de grootste leek kan het verschil zien tussen een mishit van Federer of een briljant dropshot. Tussen een geniaal genomen vrije trap van Ronaldo of een afzwaaier in de richting van de cornervlag.
De interesse van het grote publiek in een denksport is sterk afhankelijk van de wijze waarop in de media verslag van de denksport wordt gedaan. Dit stelt eisen aan het mediabeleid van de damsport. Ondanks het spektakelstuk in Tallinn was de belangstelling van de media minimaal. De bedoeling van een spektakelstuk is nu juist dat het publieke belangstelling trekt. Wat ook het mediabeleid van de FMJD is, rond dit WK is het mislukt.

5. Kansen in de media voor denksport
In principe liggen er kansen voor denksport, en dus dammen, in de media, en dan vooral in de geschreven pers. Laat ik beginnen met hoe ik dit persoonlijk ervaar. Een verslag van een tenniswedstrijd of voetbalwedstrijd in de krant vind ik vaak saai. Juist omdat het schrijven over een mooie actie het nooit haalt bij het zien van de actie. Een verslag van een schaak- of dampartij, mits goed geschreven uiteraard, is in principe veel interessanter, juist om wat je niet ziet. Ik denk bijvoorbeeld aan Peter Alleblas, AD-journalist die regelmatig verslag deed van het toptoernooi in het DUWO Damfestival in Delft. Peter kon uren geboeid bij een partij blijven zitten. Hij was gefascineerd door de absolute stilte, de concentratie van de spelers en ging daardoor op de lichaamstaal van de spelers letten. Hij kon met name prachtig beschrijven hoe hij kon zien dat een speler tot een zet besloten had, ver voordat deze daadwerkelijk zijn arm bewoog.
Een denksport zal niet snel een massasport worden. Het is wel zo dat prestaties in een denksport in principe op bewondering kunnen rekenen. Denken trekt minder publiek maar geniet een groter prestige dan lichamelijke prestaties. Als de denksport zich tenminste goed presenteert.

6. Communicatie FMJD
De communicatie vanuit de FMJD was minimaal. Een paar bestuursleden nemen ingrijpende besluiten zonder dit uit te leggen of te verantwoorden. Waarschijnlijk wil men discussies en kritiek vooraf uit de weg gaan. Toch is dit niet goed. Als men stevig in zijn schoenen staat, goed heeft nagedacht en na rijp beraad een besluit heeft genomen dan hoeft men niet bang te zijn voor kritiek. De voortdurende veranderingen in WK-formules de laatste jaren wekken niet de indruk dat goed is nagedacht.

7. Remise bederft weer veel
De FMJD heeft niet geleerd van eerdere ervaringen. Dit toernooi was wederom een remisetoernooi. Saai. De dominantie van de remise zorgde bovendien voor veel negatieve spin off . Zowel in de voorronden als in de finale gingen de grootste kanshebbers op de titel de onderlinge strijd uit de weg. Voluit gaan tegen naaste concurrenten betekent:
a. Scherp spelen, met het risico misschien te verliezen
b. Een verliespartij is vanwege de grote remisemarge nauwelijks voldoende te compenseren
met winstpartijen, waardoor je met een enkele nederlaag praktisch bent uitgeschakeld
voor de titel
c. Tot het uiterste gaan tegen een naaste concurrent is een uitputtende aangelegenheid.
Hoogstwaarschijnlijk levert het toch niet meer op dan remise plus het risico dat het fout
gaat. Je kunt je energie beter bewaren voor enkele partijen waarin een reële kans bestaat op
winst
Wereldkampioen Schwarzman was evenals de nrs. 2 t/m 5 betrokken bij flink wat schijnpartijen. Partijen waarin de spelers in recordtijd remise overeenkwamen. Na 9 van de 11 ronden stond Schwarzman slechts op plus 1. Hij gokte erop dat hij in de laatste twee ronden misschien nog een partij kon winnen en dat plus 2 misschien genoeg zou zijn voor de titel. Een zware gok die wonderwel goed uitpakte. Hij won namelijk beide laatste partijen. Valneris en Tsjizjov gokten ook op dezelfde wijze, maar grepen net naast de titel.
Deze gebeurtenissen zijn allerminst nieuw, maar al 40 jaar bekend. De damsport heeft zich hiermee in een onbetekenend hoekje gemanoeuvreerd.

8. Veel partijen in korte tijd
De finalisten moesten 19 partijen in slechts 14 dagen afwerken. Dit versterkte het nog het spelen van snelle remises teneinde energie te sparen.

9. Ondermaats prijzengeld
Het prijzengeld was zeer ondermaats. De wereldkampioen ontving slechts € 5.500. De nummer 12 van de finale toucheerde € 600.

10. Aanzien van het dammen daalt verder
Het is duidelijk dat het aanzien van het dammen door het WK in Tallinn verder is gedaald. Veel remises, schijnpartijen, armoedig prijzengeld. De topspelers werden ook nog eens zwaar belast door ze vele partijen in korte tijd te laten spelen. De FMJD schijnt ze niet serieus te nemen, de vergelijking met circushondjes die door een hoepel moeten springen is al gemaakt.
Natuurlijk met zo’n sterk deelnemersveld en zoveel partijen viel er voor dammers ook het nodige te genieten, het zou al te dol zijn als dit niet het geval was.

11. Statusverlies topspelers
De topspelers bepalen met hun aan het onwaarschijnlijke grenzende kennis en kunde voor een groot deel het aanzien van de damsport. De tijd dat zij met respect werden behandeld, lijkt achter ons te liggen. De FMJD laat ze naar believen vele partijen in korte tijd spelen. Ook vele barrages eindigend met superblitzpartijtjes. Voor mij persoonlijk is het ongelooflijk dat een damliefhebber het met droge ogen kan aanzien dat grootheden als Tsjizjov (tien wereldtitels) en Georgiev (negen wereldtitels), beiden inmiddels van middelbare leeftijd deze vernederende behandeling moeten ondergaan.

12. Verdeeldheid topspelers, eigen belang, geen charismatische leiders
Evenzeer ongelooflijk dat de topspelers zich deze behandeling laten aanleunen. Zij moeten van hun sport leven, natuurlijk. De meesten moeten een gezin onderhouden en profdammen is al geen vetpot. Door het kiezen voor hun belang op de korte termijn dwingen zij echter geen respect af. Mijns inziens zou een krachtig optreden van de topspelers hun positie aanmerkelijk kunnen verbeteren. Dammen is een individuele sport, de topspelers zijn teveel verdeeld en een charismatische leider die hen zou kunnen verenigen ontbreekt.

13. Bestuurders zijn amateurs en vooral dammer
FMJD-bestuurders zijn ook maar amateurs. Verder valt op dat zij net als bestuurders elders in de damwereld vaak vooral dammer zijn. Dat wil zeggen, ze spelen zeer veel. Club, nationale competitie, provinciale competitie, toernooien en soms ook nog op internet. Daarnaast nog meerdere petten op in allerlei dambesturen. Blijft er dan nog tijd over voor reflectie? Het ontwikkelen van beleid?

14. Indolente damwereld
Wat er nog over is van de damwereld laat dit allemaal onverschillig passeren. Hier en daar wordt wat geroepen, maar al gauw drinkt men een glas, doet men een plas en laat men alles zoals het was.

15. Fundamentalisten versus vernieuwers
In de kleine damwereld woedt een heuse strijd tussen fundamentalisten en vernieuwers. Raar maar waar. Beter gezegd er woedde een strijd. In 2003 werd eerst na jarenlange strijd eindelijk besloten om op het NK met een bescheiden hervorming van de puntentelling te spelen. Gezien de toonaangevende positie van Nederland in de FMJD en de steun van de sterkste buitenlandse grootmeesters zou dit ongetwijfeld ook internationaal consequenties hebben. De fundamentalisten ging deze bescheiden hervorming toch nog te ver en middels een intimiderende campagne (dreiging met scheuring van de bond) wisten zij de hervorming te elfder ure terug te draaien. Om de damsport te redden, moesten zij hem vernietigen. Dit is geen grootspraak. Het optimisme van 2003 ging gepaard met enthousiasme en energie. Eindelijk verandering, hoe klein ook, eindelijk een doorbraak! De dragers van de verandering waren meer dan gemiddeld betrokken bij promotie, ledenwerving, jeugd en vrouwendammen. Na 2003 ging het ook op deze terreinen bergafwaarts. Vernieuwingen moeten hun waarde altijd nog bewijzen. Fundamentalisme, het blind tegenhouden van veranderingen, is zeker een doodlopende weg. Dogma’s, hypocrisie, zelfcensuur, verval, we zien het allemaal. Inmiddels lijkt het te laat om het tij nog te keren.

Al is het te laat, beleid zal toch gevoerd moeten worden. Beter een failliet beleid te laat gekeerd dan doorgaan op een doodlopende weg.

[Fred van Amersfoort]

Ik ben jaren geen voorstander geweest van het gedachtengoed van Henk. Eigenlijk is dat een understatement. Ik vond en vind dat het remiseprobleem niet de essentie was. Inmiddels denk ik er iets anders over. De vele remises in de top zijn niet om aan te gluren. Ook in het betoog van Henk over het fundamentalisme ben ik met hem eens. Je moet ergens beginnen met veranderen. NU alle andere opties niet blijken te werken ben ik voorstander van de grote lijnen die Henk oppert.

[NicoV]

Tallinn is geweest, nu vooruitkijken
Vooruitkijken betekent lering trekken uit wat is geweest. Wie niet leert van de geschiedenis, zal haar herhalen, inclusief gemaakte fouten.
Tijd voor een nabeschouwing, vragen en enkele conclusies. Mijn conclusies uiteraard.

INHOUD:
1. WK als hoogste podium van de damsport
2. Prestaties denksport goeddeels onzichtbaar
3. Sterkst bezette toernooi ooit
4. Denksport, publiek en media
5. Kansen in de media voor denksport
6. Communicatie FMJD
7. Remise bederft weer veel
8. Veel partijen in korte tijd
9. Ondermaats prijzengeld
10. Aanzien van het dammen daalt verder
11. Statusverlies topspelers
12. Verdeeldheid topspelers, eigen belang, geen charismatische leiders
13. Bestuurders zijn amateurs en vooral dammer
14. Indolente damwereld
15. Fundamentalisten versus vernieuwers

1. WK als hoogste podium van de damsport
Op een WK treffen de sterkste spelers ter wereld elkaar. Wat de Olympische Spelen zijn voor de atletiek, Wimbledon voor de tennissers, is het WK voor de dammers. De hele damwereld kijkt uit naar de krachtmeting tussen de Grote Meesters, naar hun topprestaties op het dambord. Niet tegen de mindere goden, maar tegen elkaar. Dat zou je denken, maar in hoeverre klopt dit?

2. Prestaties denksport goeddeels onzichtbaar
Bij een denksport als het dammen blijven de topprestaties goeddeels verborgen, zelfs voor de meeste dammers. Het gaat om strategisch inzicht, theoretische kennis, diepe berekeningen, alles speelt zich af in de hoofden van de spelers. Slechts een beperkt aantal sterke dammers kan meedenken met de grootmeesters. Een grotere groep, waaronder ik mij zelf reken, neemt indirect kennis van wat zich heeft afgespeeld, via analyses die van de partijen worden gemaakt. Een misschien nog grotere groep neemt geen kennis van deze analyses, zij volgen de uitslagen, het gaat hen vooral om de spanning. Wie mag zich de beste speler ter wereld noemen? Wie verrast? Wie valt tegen? Hoe doen onze landgenoten het? Wordt de troon wederom bestegen door een Oude Meester of moet de oude garde het veld ruimen voor een Jonge God?

3. Sterkst bezette toernooi ooit
Het toernooi in Tallinn was het sterkst bezette toernooi ooit. Ongelooflijk. Dit kwam door de opzet, met eerst voorronden waarvoor in feite een vrije inschrijving bestond voor sterke spelers. Er zat slechts één dag tussen de voorronden en de start van de finalegroep. Normaal gesproken zit er veel meer tijd tussen de schifting van afvallers en finalisten en de eigenlijke finale. Het voordeel van deze compacte toernooivorm was dat deelnemers uit landen zonder topspelers – en die uiteraard afvielen in de voorronden - toch het gevoel hadden deel te nemen aan een WK. Evenals hun landgenoten. De FMJD probeerde zo de damsport in die landen te promoten.
Merkwaardig was wel dat spelers uit toplanden, die niet WK-waardig waren, ook mee konden doen. Soms zelfs uitgenodigd werden om mee te doen. Op zich deed dit geen afbreuk aan het spektakelstuk dat dit WK was, maar ze konden wel invloed hebben op het sportieve verloop van dit toernooi. Er werd gespeeld volgens het Zwitserse systeem waarin loting belangrijk is.

4. Denksport, publiek en media
Voor het grote publiek is een denksport als dammen vrijwel uitsluitend interessant vanwege het element van strijd en spanning. Immers nog veel minder dan de modale dammer begrijpt men wat er in het hoofd van een grootmeester omgaat.
Bij fysieke sporten ligt dit wezenlijk anders. Zelfs de grootste leek kan het verschil zien tussen een mishit van Federer of een briljant dropshot. Tussen een geniaal genomen vrije trap van Ronaldo of een afzwaaier in de richting van de cornervlag.
De interesse van het grote publiek in een denksport is sterk afhankelijk van de wijze waarop in de media verslag van de denksport wordt gedaan. Dit stelt eisen aan het mediabeleid van de damsport. Ondanks het spektakelstuk in Tallinn was de belangstelling van de media minimaal. De bedoeling van een spektakelstuk is nu juist dat het publieke belangstelling trekt. Wat ook het mediabeleid van de FMJD is, rond dit WK is het mislukt.

5. Kansen in de media voor denksport
In principe liggen er kansen voor denksport, en dus dammen, in de media, en dan vooral in de geschreven pers. Laat ik beginnen met hoe ik dit persoonlijk ervaar. Een verslag van een tenniswedstrijd of voetbalwedstrijd in de krant vind ik vaak saai. Juist omdat het schrijven over een mooie actie het nooit haalt bij het zien van de actie. Een verslag van een schaak- of dampartij, mits goed geschreven uiteraard, is in principe veel interessanter, juist om wat je niet ziet. Ik denk bijvoorbeeld aan Peter Alleblas, AD-journalist die regelmatig verslag deed van het toptoernooi in het DUWO Damfestival in Delft. Peter kon uren geboeid bij een partij blijven zitten. Hij was gefascineerd door de absolute stilte, de concentratie van de spelers en ging daardoor op de lichaamstaal van de spelers letten. Hij kon met name prachtig beschrijven hoe hij kon zien dat een speler tot een zet besloten had, ver voordat deze daadwerkelijk zijn arm bewoog.
Een denksport zal niet snel een massasport worden. Het is wel zo dat prestaties in een denksport in principe op bewondering kunnen rekenen. Denken trekt minder publiek maar geniet een groter prestige dan lichamelijke prestaties. Als de denksport zich tenminste goed presenteert.

6. Communicatie FMJD
De communicatie vanuit de FMJD was minimaal. Een paar bestuursleden nemen ingrijpende besluiten zonder dit uit te leggen of te verantwoorden. Waarschijnlijk wil men discussies en kritiek vooraf uit de weg gaan. Toch is dit niet goed. Als men stevig in zijn schoenen staat, goed heeft nagedacht en na rijp beraad een besluit heeft genomen dan hoeft men niet bang te zijn voor kritiek. De voortdurende veranderingen in WK-formules de laatste jaren wekken niet de indruk dat goed is nagedacht.

7. Remise bederft weer veel
De FMJD heeft niet geleerd van eerdere ervaringen. Dit toernooi was wederom een remisetoernooi. Saai. De dominantie van de remise zorgde bovendien voor veel negatieve spin off . Zowel in de voorronden als in de finale gingen de grootste kanshebbers op de titel de onderlinge strijd uit de weg. Voluit gaan tegen naaste concurrenten betekent:
a. Scherp spelen, met het risico misschien te verliezen
b. Een verliespartij is vanwege de grote remisemarge nauwelijks voldoende te compenseren
met winstpartijen, waardoor je met een enkele nederlaag praktisch bent uitgeschakeld
voor de titel
c. Tot het uiterste gaan tegen een naaste concurrent is een uitputtende aangelegenheid.
Hoogstwaarschijnlijk levert het toch niet meer op dan remise plus het risico dat het fout
gaat. Je kunt je energie beter bewaren voor enkele partijen waarin een reële kans bestaat op
winst
Wereldkampioen Schwarzman was evenals de nrs. 2 t/m 5 betrokken bij flink wat schijnpartijen. Partijen waarin de spelers in recordtijd remise overeenkwamen. Na 9 van de 11 ronden stond Schwarzman slechts op plus 1. Hij gokte erop dat hij in de laatste twee ronden misschien nog een partij kon winnen en dat plus 2 misschien genoeg zou zijn voor de titel. Een zware gok die wonderwel goed uitpakte. Hij won namelijk beide laatste partijen. Valneris en Tsjizjov gokten ook op dezelfde wijze, maar grepen net naast de titel.
Deze gebeurtenissen zijn allerminst nieuw, maar al 40 jaar bekend. De damsport heeft zich hiermee in een onbetekenend hoekje gemanoeuvreerd.

8. Veel partijen in korte tijd
De finalisten moesten 19 partijen in slechts 14 dagen afwerken. Dit versterkte het nog het spelen van snelle remises teneinde energie te sparen.

9. Ondermaats prijzengeld
Het prijzengeld was zeer ondermaats. De wereldkampioen ontving slechts € 5.500. De nummer 12 van de finale toucheerde € 600.

10. Aanzien van het dammen daalt verder
Het is duidelijk dat het aanzien van het dammen door het WK in Tallinn verder is gedaald. Veel remises, schijnpartijen, armoedig prijzengeld. De topspelers werden ook nog eens zwaar belast door ze vele partijen in korte tijd te laten spelen. De FMJD schijnt ze niet serieus te nemen, de vergelijking met circushondjes die door een hoepel moeten springen is al gemaakt.
Natuurlijk met zo’n sterk deelnemersveld en zoveel partijen viel er voor dammers ook het nodige te genieten, het zou al te dol zijn als dit niet het geval was.

11. Statusverlies topspelers
De topspelers bepalen met hun aan het onwaarschijnlijke grenzende kennis en kunde voor een groot deel het aanzien van de damsport. De tijd dat zij met respect werden behandeld, lijkt achter ons te liggen. De FMJD laat ze naar believen vele partijen in korte tijd spelen. Ook vele barrages eindigend met superblitzpartijtjes. Voor mij persoonlijk is het ongelooflijk dat een damliefhebber het met droge ogen kan aanzien dat grootheden als Tsjizjov (tien wereldtitels) en Georgiev (negen wereldtitels), beiden inmiddels van middelbare leeftijd deze vernederende behandeling moeten ondergaan.

12. Verdeeldheid topspelers, eigen belang, geen charismatische leiders
Evenzeer ongelooflijk dat de topspelers zich deze behandeling laten aanleunen. Zij moeten van hun sport leven, natuurlijk. De meesten moeten een gezin onderhouden en profdammen is al geen vetpot. Door het kiezen voor hun belang op de korte termijn dwingen zij echter geen respect af. Mijns inziens zou een krachtig optreden van de topspelers hun positie aanmerkelijk kunnen verbeteren. Dammen is een individuele sport, de topspelers zijn teveel verdeeld en een charismatische leider die hen zou kunnen verenigen ontbreekt.

13. Bestuurders zijn amateurs en vooral dammer
FMJD-bestuurders zijn ook maar amateurs. Verder valt op dat zij net als bestuurders elders in de damwereld vaak vooral dammer zijn. Dat wil zeggen, ze spelen zeer veel. Club, nationale competitie, provinciale competitie, toernooien en soms ook nog op internet. Daarnaast nog meerdere petten op in allerlei dambesturen. Blijft er dan nog tijd over voor reflectie? Het ontwikkelen van beleid?

14. Indolente damwereld
Wat er nog over is van de damwereld laat dit allemaal onverschillig passeren. Hier en daar wordt wat geroepen, maar al gauw drinkt men een glas, doet men een plas en laat men alles zoals het was.

15. Fundamentalisten versus vernieuwers
In de kleine damwereld woedt een heuse strijd tussen fundamentalisten en vernieuwers. Raar maar waar. Beter gezegd er woedde een strijd. In 2003 werd eerst na jarenlange strijd eindelijk besloten om op het NK met een bescheiden hervorming van de puntentelling te spelen. Gezien de toonaangevende positie van Nederland in de FMJD en de steun van de sterkste buitenlandse grootmeesters zou dit ongetwijfeld ook internationaal consequenties hebben. De fundamentalisten ging deze bescheiden hervorming toch nog te ver en middels een intimiderende campagne (dreiging met scheuring van de bond) wisten zij de hervorming te elfder ure terug te draaien. Om de damsport te redden, moesten zij hem vernietigen. Dit is geen grootspraak. Het optimisme van 2003 ging gepaard met enthousiasme en energie. Eindelijk verandering, hoe klein ook, eindelijk een doorbraak! De dragers van de verandering waren meer dan gemiddeld betrokken bij promotie, ledenwerving, jeugd en vrouwendammen. Na 2003 ging het ook op deze terreinen bergafwaarts. Vernieuwingen moeten hun waarde altijd nog bewijzen. Fundamentalisme, het blind tegenhouden van veranderingen, is zeker een doodlopende weg. Dogma’s, hypocrisie, zelfcensuur, verval, we zien het allemaal. Inmiddels lijkt het te laat om het tij nog te keren.

Al is het te laat, beleid zal toch gevoerd moeten worden. Beter een failliet beleid te laat gekeerd dan doorgaan op een doodlopende weg.

[NicoV]

Tallinn is geweest, nu vooruitkijken
Vooruitkijken betekent lering trekken uit wat is geweest. Wie niet leert van de geschiedenis, zal haar herhalen, inclusief gemaakte fouten.
Tijd voor een nabeschouwing, vragen en enkele conclusies. Mijn conclusies uiteraard.

INHOUD:
1. WK als hoogste podium van de damsport
2. Prestaties denksport goeddeels onzichtbaar
3. Sterkst bezette toernooi ooit
4. Denksport, publiek en media
5. Kansen in de media voor denksport
6. Communicatie FMJD
7. Remise bederft weer veel
8. Veel partijen in korte tijd
9. Ondermaats prijzengeld
10. Aanzien van het dammen daalt verder
11. Statusverlies topspelers
12. Verdeeldheid topspelers, eigen belang, geen charismatische leiders
13. Bestuurders zijn amateurs en vooral dammer
14. Indolente damwereld
15. Fundamentalisten versus vernieuwers

1. WK als hoogste podium van de damsport
Op een WK treffen de sterkste spelers ter wereld elkaar. Wat de Olympische Spelen zijn voor de atletiek, Wimbledon voor de tennissers, is het WK voor de dammers. De hele damwereld kijkt uit naar de krachtmeting tussen de Grote Meesters, naar hun topprestaties op het dambord. Niet tegen de mindere goden, maar tegen elkaar. Dat zou je denken, maar in hoeverre klopt dit?

2. Prestaties denksport goeddeels onzichtbaar
Bij een denksport als het dammen blijven de topprestaties goeddeels verborgen, zelfs voor de meeste dammers. Het gaat om strategisch inzicht, theoretische kennis, diepe berekeningen, alles speelt zich af in de hoofden van de spelers. Slechts een beperkt aantal sterke dammers kan meedenken met de grootmeesters. Een grotere groep, waaronder ik mij zelf reken, neemt indirect kennis van wat zich heeft afgespeeld, via analyses die van de partijen worden gemaakt. Een misschien nog grotere groep neemt geen kennis van deze analyses, zij volgen de uitslagen, het gaat hen vooral om de spanning. Wie mag zich de beste speler ter wereld noemen? Wie verrast? Wie valt tegen? Hoe doen onze landgenoten het? Wordt de troon wederom bestegen door een Oude Meester of moet de oude garde het veld ruimen voor een Jonge God?

3. Sterkst bezette toernooi ooit
Het toernooi in Tallinn was het sterkst bezette toernooi ooit. Ongelooflijk. Dit kwam door de opzet, met eerst voorronden waarvoor in feite een vrije inschrijving bestond voor sterke spelers. Er zat slechts één dag tussen de voorronden en de start van de finalegroep. Normaal gesproken zit er veel meer tijd tussen de schifting van afvallers en finalisten en de eigenlijke finale. Het voordeel van deze compacte toernooivorm was dat deelnemers uit landen zonder topspelers – en die uiteraard afvielen in de voorronden - toch het gevoel hadden deel te nemen aan een WK. Evenals hun landgenoten. De FMJD probeerde zo de damsport in die landen te promoten.
Merkwaardig was wel dat spelers uit toplanden, die niet WK-waardig waren, ook mee konden doen. Soms zelfs uitgenodigd werden om mee te doen. Op zich deed dit geen afbreuk aan het spektakelstuk dat dit WK was, maar ze konden wel invloed hebben op het sportieve verloop van dit toernooi. Er werd gespeeld volgens het Zwitserse systeem waarin loting belangrijk is.

4. Denksport, publiek en media
Voor het grote publiek is een denksport als dammen vrijwel uitsluitend interessant vanwege het element van strijd en spanning. Immers nog veel minder dan de modale dammer begrijpt men wat er in het hoofd van een grootmeester omgaat.
Bij fysieke sporten ligt dit wezenlijk anders. Zelfs de grootste leek kan het verschil zien tussen een mishit van Federer of een briljant dropshot. Tussen een geniaal genomen vrije trap van Ronaldo of een afzwaaier in de richting van de cornervlag.
De interesse van het grote publiek in een denksport is sterk afhankelijk van de wijze waarop in de media verslag van de denksport wordt gedaan. Dit stelt eisen aan het mediabeleid van de damsport. Ondanks het spektakelstuk in Tallinn was de belangstelling van de media minimaal. De bedoeling van een spektakelstuk is nu juist dat het publieke belangstelling trekt. Wat ook het mediabeleid van de FMJD is, rond dit WK is het mislukt.

5. Kansen in de media voor denksport
In principe liggen er kansen voor denksport, en dus dammen, in de media, en dan vooral in de geschreven pers. Laat ik beginnen met hoe ik dit persoonlijk ervaar. Een verslag van een tenniswedstrijd of voetbalwedstrijd in de krant vind ik vaak saai. Juist omdat het schrijven over een mooie actie het nooit haalt bij het zien van de actie. Een verslag van een schaak- of dampartij, mits goed geschreven uiteraard, is in principe veel interessanter, juist om wat je niet ziet. Ik denk bijvoorbeeld aan Peter Alleblas, AD-journalist die regelmatig verslag deed van het toptoernooi in het DUWO Damfestival in Delft. Peter kon uren geboeid bij een partij blijven zitten. Hij was gefascineerd door de absolute stilte, de concentratie van de spelers en ging daardoor op de lichaamstaal van de spelers letten. Hij kon met name prachtig beschrijven hoe hij kon zien dat een speler tot een zet besloten had, ver voordat deze daadwerkelijk zijn arm bewoog.
Een denksport zal niet snel een massasport worden. Het is wel zo dat prestaties in een denksport in principe op bewondering kunnen rekenen. Denken trekt minder publiek maar geniet een groter prestige dan lichamelijke prestaties. Als de denksport zich tenminste goed presenteert.

6. Communicatie FMJD
De communicatie vanuit de FMJD was minimaal. Een paar bestuursleden nemen ingrijpende besluiten zonder dit uit te leggen of te verantwoorden. Waarschijnlijk wil men discussies en kritiek vooraf uit de weg gaan. Toch is dit niet goed. Als men stevig in zijn schoenen staat, goed heeft nagedacht en na rijp beraad een besluit heeft genomen dan hoeft men niet bang te zijn voor kritiek. De voortdurende veranderingen in WK-formules de laatste jaren wekken niet de indruk dat goed is nagedacht.

7. Remise bederft weer veel
De FMJD heeft niet geleerd van eerdere ervaringen. Dit toernooi was wederom een remisetoernooi. Saai. De dominantie van de remise zorgde bovendien voor veel negatieve spin off . Zowel in de voorronden als in de finale gingen de grootste kanshebbers op de titel de onderlinge strijd uit de weg. Voluit gaan tegen naaste concurrenten betekent:
a. Scherp spelen, met het risico misschien te verliezen
b. Een verliespartij is vanwege de grote remisemarge nauwelijks voldoende te compenseren
met winstpartijen, waardoor je met een enkele nederlaag praktisch bent uitgeschakeld
voor de titel
c. Tot het uiterste gaan tegen een naaste concurrent is een uitputtende aangelegenheid.
Hoogstwaarschijnlijk levert het toch niet meer op dan remise plus het risico dat het fout
gaat. Je kunt je energie beter bewaren voor enkele partijen waarin een reële kans bestaat op
winst
Wereldkampioen Schwarzman was evenals de nrs. 2 t/m 5 betrokken bij flink wat schijnpartijen. Partijen waarin de spelers in recordtijd remise overeenkwamen. Na 9 van de 11 ronden stond Schwarzman slechts op plus 1. Hij gokte erop dat hij in de laatste twee ronden misschien nog een partij kon winnen en dat plus 2 misschien genoeg zou zijn voor de titel. Een zware gok die wonderwel goed uitpakte. Hij won namelijk beide laatste partijen. Valneris en Tsjizjov gokten ook op dezelfde wijze, maar grepen net naast de titel.
Deze gebeurtenissen zijn allerminst nieuw, maar al 40 jaar bekend. De damsport heeft zich hiermee in een onbetekenend hoekje gemanoeuvreerd.

8. Veel partijen in korte tijd
De finalisten moesten 19 partijen in slechts 14 dagen afwerken. Dit versterkte het nog het spelen van snelle remises teneinde energie te sparen.

9. Ondermaats prijzengeld
Het prijzengeld was zeer ondermaats. De wereldkampioen ontving slechts € 5.500. De nummer 12 van de finale toucheerde € 600.

10. Aanzien van het dammen daalt verder
Het is duidelijk dat het aanzien van het dammen door het WK in Tallinn verder is gedaald. Veel remises, schijnpartijen, armoedig prijzengeld. De topspelers werden ook nog eens zwaar belast door ze vele partijen in korte tijd te laten spelen. De FMJD schijnt ze niet serieus te nemen, de vergelijking met circushondjes die door een hoepel moeten springen is al gemaakt.
Natuurlijk met zo’n sterk deelnemersveld en zoveel partijen viel er voor dammers ook het nodige te genieten, het zou al te dol zijn als dit niet het geval was.

11. Statusverlies topspelers
De topspelers bepalen met hun aan het onwaarschijnlijke grenzende kennis en kunde voor een groot deel het aanzien van de damsport. De tijd dat zij met respect werden behandeld, lijkt achter ons te liggen. De FMJD laat ze naar believen vele partijen in korte tijd spelen. Ook vele barrages eindigend met superblitzpartijtjes. Voor mij persoonlijk is het ongelooflijk dat een damliefhebber het met droge ogen kan aanzien dat grootheden als Tsjizjov (tien wereldtitels) en Georgiev (negen wereldtitels), beiden inmiddels van middelbare leeftijd deze vernederende behandeling moeten ondergaan.

12. Verdeeldheid topspelers, eigen belang, geen charismatische leiders
Evenzeer ongelooflijk dat de topspelers zich deze behandeling laten aanleunen. Zij moeten van hun sport leven, natuurlijk. De meesten moeten een gezin onderhouden en profdammen is al geen vetpot. Door het kiezen voor hun belang op de korte termijn dwingen zij echter geen respect af. Mijns inziens zou een krachtig optreden van de topspelers hun positie aanmerkelijk kunnen verbeteren. Dammen is een individuele sport, de topspelers zijn teveel verdeeld en een charismatische leider die hen zou kunnen verenigen ontbreekt.

13. Bestuurders zijn amateurs en vooral dammer
FMJD-bestuurders zijn ook maar amateurs. Verder valt op dat zij net als bestuurders elders in de damwereld vaak vooral dammer zijn. Dat wil zeggen, ze spelen zeer veel. Club, nationale competitie, provinciale competitie, toernooien en soms ook nog op internet. Daarnaast nog meerdere petten op in allerlei dambesturen. Blijft er dan nog tijd over voor reflectie? Het ontwikkelen van beleid?

14. Indolente damwereld
Wat er nog over is van de damwereld laat dit allemaal onverschillig passeren. Hier en daar wordt wat geroepen, maar al gauw drinkt men een glas, doet men een plas en laat men alles zoals het was.

15. Fundamentalisten versus vernieuwers
In de kleine damwereld woedt een heuse strijd tussen fundamentalisten en vernieuwers. Raar maar waar. Beter gezegd er woedde een strijd. In 2003 werd eerst na jarenlange strijd eindelijk besloten om op het NK met een bescheiden hervorming van de puntentelling te spelen. Gezien de toonaangevende positie van Nederland in de FMJD en de steun van de sterkste buitenlandse grootmeesters zou dit ongetwijfeld ook internationaal consequenties hebben. De fundamentalisten ging deze bescheiden hervorming toch nog te ver en middels een intimiderende campagne (dreiging met scheuring van de bond) wisten zij de hervorming te elfder ure terug te draaien. Om de damsport te redden, moesten zij hem vernietigen. Dit is geen grootspraak. Het optimisme van 2003 ging gepaard met enthousiasme en energie. Eindelijk verandering, hoe klein ook, eindelijk een doorbraak! De dragers van de verandering waren meer dan gemiddeld betrokken bij promotie, ledenwerving, jeugd en vrouwendammen. Na 2003 ging het ook op deze terreinen bergafwaarts. Vernieuwingen moeten hun waarde altijd nog bewijzen. Fundamentalisme, het blind tegenhouden van veranderingen, is zeker een doodlopende weg. Dogma’s, hypocrisie, zelfcensuur, verval, we zien het allemaal. Inmiddels lijkt het te laat om het tij nog te keren.

Al is het te laat, beleid zal toch gevoerd moeten worden. Beter een failliet beleid te laat gekeerd dan doorgaan op een doodlopende weg.

Mooi proza, maar je komt er geen steek verder mee.
Ik heb echter goed nieuws :
Morgen begint het echte WK :

http://www.kndb.nl/tweede-imsa-elite-mi ... in-huaian/

Helaas geen Nederlanders. Voor hen is de inspanning te groot.

[Eric van Dusseldorp]

Niemand heeft zich toch geplaatst?

[NicoV]

Niemand heeft zich toch geplaatst?

Wat een geweldig toernooi. 11 partijen in 2 dagen. En dan in Nederland maar klagen over 2 partijen per dag.
Winstpercentage ca 35 %. Ook beslissingen tussen grootmeesters onderling. Zie Shvartsman tegen Chizhov.
En dan die fantastische combinatie van Trofimov tegen Chizhov. Dat is nog eens smullen.
En dan zijn we nog in afwachting van Blitz en Superblitz.
Hoe lang zal het duren voordat we in Nederland zover zijn?

[pieter]

Niemand heeft zich toch geplaatst?

Wat een geweldig toernooi. 11 partijen in 2 dagen. En dan in Nederland maar klagen over 2 partijen per dag.
Winstpercentage ca 35 %. Ook beslissingen tussen grootmeesters onderling. Zie Shvartsman tegen Chizhov.
En dan die fantastische combinatie van Trofimov tegen Chizhov. Dat is nog eens smullen.
En dan zijn we nog in afwachting van Blitz en Superblitz.
Hoe lang zal het duren voordat we in Nederland zover zijn?

Dat is nogal ongenuanceerd Nico. Ik heb o.a. zelf een aantal keren in China meegedaan, en dan hoor je Nederlanders echt niet klagen over dat concept.
De vergelijking die je maakt over 11 partijen in twee dagen en het klagen over 2 per dag in Nederland snijdt m.i. weinig hout aangezien je hier rapidpartijen van 20+5 vergelijkt met partijen van 120+1. Kortom, qua tijd is dat nog steeds zo'n 8 uur achter een dambord tegenover 5-6 voor dit toernooi. Ik ben het er natuurlijk mee eens dat rapid partijen aantrekkelijker zijn. Wat betreft het super-blitz is dat gevoelsmatig met uitslagen zo, maar qua inhoud zijn die partijen doorgaans het bekijken niet waard. Kortom, daar zou nog wel het één en ander aan gedaan kunnen worden.