Ik vind de termen 'verdiend' en 'onverdiend' in de damsport nietszeggend. Eigenlijk is elke overwinning 'verdiend' behalve als je door een arbiter wordt genaaid of er iets met de klok is, zoals een keer bij Macodou N'Diaye-Tsjizjow.Jan Pieter wrote:Je mag de zege van Tanja best verdiend vinden, prima zelfs, maar ik krijg de indruk dat je dan elke zege (met uitzondering misschien van partijen waarin de latere winnaar vanaf de eerste zet naar een punt zit te hakken) per definitie verdiend vindt, en dat die kwalificatie dus net zo goed achterwege kan blijven.Hanco Elenbaas wrote:Natuurlijk is het een verdiende overwinning!! De tegenstander van Tanja, die de halve partij zo goed als gewonnen staat begint vreselijk te knoeien, maar dat hoort erbij.
Anders gezegd: als Bill deze partij gewonnen had, zou je het ongetwijfeld een verdiende zege noemen, en nu Tanja wint, zeg je hetzelfde. Op die wijze gebruikt, is het woord 'verdiend' betekenisloos.
Ik begrijp best de spanning waaronder Tanja speelde, en ik gun haar de overwinning van harte, maar na zo'n partij zou ik toch niet van een 'verdiende overwinning' durven spreken.
Sommige dammers raken, nadat een plannetje niet is gelukt, vreselijk gedesillusioneerd en verliezen na luttele zetten de partij. Anderen, zoals de in de voormalige S.U. getrainde en gedrilde Tanja, gaan schakelen, spelen gewoon verder en kijken stiekem nog naar de winst.
Kijk eens naar een speler als Herman van Westerloo. Die moet je drie keer doodslaan alvorens je ervan gewonnen hebt. Maar komt Herman daarom onverdiend aan zijn punten?